Wednesday, December 28, 2016

ဧည့္သည္ႀကီး၏ အိမ္အျပန္ …

***
ေဆးလိပ္အတို
ေနအညိဳမွာ
အိမ္ျပန္လိုသည့္ သူ႔ဆႏၵ။...
.
ေနေရာင္မေပ်ာက္
ေရႊေရာင္ေတာက္ပ
ဤကာလမွာ
သူက အိမ္ျပန္ရေလျပီ။
.
အိမ္အျပန္လမ္း
ကိုရင္ဂ်မ္းအား
ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ ႀကိဳၾကသည္။
.
သူသာျမင္ေသာ္
ေပ်ာ္ရႊင္မဆံုး ပီတိဖံုးလို႔
ျပံဳးတံု႔မ်က္ႏွာ သာလိမ့္မည္။
.
ေၾသာ္ …
ေဆးလိပ္မတို
ေနမညိဳမီ
ျမန္မာျပည္သို႔
သူ႔ကို ျပန္ပို႔ခ့ဲေလျပီ။
***
 
ဆရာႀကီး ဦးတင္မိုးအား ဦးညႊတ္လ်က္ - 

ေမဓာဝီ
28.12.16

Read More...

Saturday, December 24, 2016

ေမာင္ႀကီးသို႔ ေပးစာ (၃)

ေစ်းသြားတဲ့ေန႔ ...
***
ေမာင္ႀကီးေရ …

ဒီေန႔ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္ ခရစ္စမတ္ အႀကိဳေန႔မို႔ ရွင္မတို႔ေက်ာင္းက စေန တနဂၤေႏြ သင္တန္းေတြ ပိတ္တာနဲ႔ ခါတိုင္းလို အိပ္ရာ ေစာေစာမထဘဲ ေျခာက္နာရီ ခြဲေလာက္မွ ထျဖစ္တယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ အဝတ္လဲၿပီး တပတ္စာ ေစ်းဝယ္ဖို႔ အိမ္နားက ေစ်းကေလးဆီ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ့ဲေလရဲ႕။ မနက္ခင္း ေကာင္းကင္က တိမ္တဆုပ္ တအုပ္နဲ႔မို႔ ေနမပူဘူး၊ ေအးလည္း မေအးဘူး။ သာသာယာယာနဲ႔ ေနလို႔ေကာင္း႐ံုကေလး… ။
.
အိမ္ေရွ႕ကေန တဘက္လမ္းကို ကူးမယ္ဆိုေတာ့ လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ ရွင္မနဲ႔ အတူေစ်းလိုက္တဲ့ တူမေလးရယ္၊ ဦးေလးႀကီး တေယာက္ရယ္ ကားအရွင္းကို ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ အိမ္ေရွ႕က လမ္းမႀကီးကလည္း မနက္ေစာေစာေတာင္ ကားအသြားအလာ မျပတ္ဘူး ေမာင္ႀကီးရဲ႕။
.
ရွင္မတို႔လည္း လမ္းကူးဖို႔ ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ကားႏွစ္စီး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေမာင္းလာရာက တစီးက လူကူးမ်ဥ္းၾကား တည့္တည့္မွာ ကၽြိခနဲ ရပ္လိုက္တယ္။ ဘာလို႔ပါလိမ့္လို႔ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ခုနက ဦးေလးႀကီးက လမ္းကူးသြားတာ လမ္းလယ္ ပလက္ေဖာင္းတံုးဆီ ေရာက္ေနၿပီ။ အဲဒီကားေပၚကလူက လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို တခုခုလွမ္းေျပာတာ။ သူ႔ကားလာေနတာကို လမ္းျဖတ္ကူးရသလား ... ေပါ့။ ေၾသာ္ ... ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ... လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ ကားက အရွိန္ေလွ်ာ့ရ ရပ္ေပးရမွာကို သူကပဲ လွမ္းေျပာရတယ္လို႔။ ရွင္မလည္း အျမင္ကပ္လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေသးတယ္၊ ၾကားၾကား မၾကားၾကားေပါ့။ “ဒါ လူကူးမ်ဥ္းၾကားေလ” ... လို႔။
.
ဟုတ္တယ္ေလ ေမာင္ႀကီးရယ္ ... ။ ရွင္မတို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႕ ဘဝက လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာေတာင္ ေသေျပးရွင္ေျပးကူးလို ကူးရ၊ ကားအရွင္းကို တေမ့တေမာ ရပ္ေစာင့္လို ေစာင့္ရနဲ႔ ... ။ ကားေပၚက လူေတြဟာ ယာဥ္စည္းကမ္း လမ္းစည္းကမ္းကို နားမလည္တာလား တမင္လုပ္ေနၾကတာလား ... လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေတြးမိတယ္။
.
ဦးေလးႀကီးကေတာ့ သူမွန္တာမို႔ ဘာမွခြန္းတံု႔မျပန္ဘဲ ပံုမွန္ပဲ လမ္းကူးသြားတယ္၊ ရွင္မလည္း ကမန္းကတန္း တဘက္လမ္းကူးၿပီး ေစ်းကို ဆက္သြားတာေပါ့။ ဟင္ ... ရွင္မ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ေလွ်ာက္ရဲ႕လား ... ဟုတ္လား ... ေမာင္ႀကီးကေတာ့ လုပ္ၿပီ၊ လူသြား ပလက္ေဖာင္းဆိုတာ လူေတြေလွ်ာက္ဖို႔ လုပ္ေပးထားတာမွ မဟုတ္ဘဲ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ လမ္းကူးလိုက္တာနဲ႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္၊ နံေစာ္ေ္နတဲ့ စည္ပင္အမႈိက္ပံုး၊ ဂ်ာနယ္သည္၊ အသုပ္သည္၊ အဲဒါေတြလြန္သြားရင္လည္း မညီမညာတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေတြက အိမ္ေတြနဲ႔ ကပ္ေနတာေၾကာင့္ ေစ်းသြားတိုင္း ကားလမ္းေပၚကပဲ ဆင္းေလွ်ာက္ရတာေလ။
.
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ပလက္ေဖာင္းေတြ အေၾကာင္း ေမာင္ႀကီးလည္း အသိသားနဲ႔။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔မရတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေတြရဲ႕ ေဘးမွာလည္း ညအိပ္ညေန ရပ္ထားတဲ့ ကားေတြကရွိေတာ့ ကားလမ္းမေပၚကပဲ ဆင္းေလွ်ာက္ရတာ ထံုးစံျဖစ္ေနပါၿပီ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ကားႀကီးေတြ ဝီးခနဲ ျဖတ္သြားမွ ကမန္းကတန္း ေဘးကိုယို႔ၿပီး ေရွာင္ရတယ္။ လမ္းေပၚမွာ ဆင္းေလွ်ာက္ သြားျပန္ေတာ့ ကြမ္းတံေတြးကစၿပီး ေခြးေတြရဲ႕ အညစ္အေၾကး အဆံုး မနက္ခင္းရဲ႕ ႐ႈခ်င့္စဖြယ္ ျမင္ကြင္းအျဖစ္ ျမင္ရတာပါပဲ ေမာင္ႀကီးရယ္။ ေဘးဘီဝဲယာ မၾကည့္အားဘူး၊ ေရွ႕ၾကည့္ ေအာက္ၾကည့္နဲ႔ ကိုယ့္အႏၲရာယ္ကိုယ္ ၾကည့္ေရွာင္ေနရတာပ။
.
ဒီလိုနဲ႔ ေစ်းေရာက္ေရာ ... ။ ဒီေန႔ ေစ်းထဲမွာ ေစ်းသည္ေတြ အေတာ္ပါးေနတာ။ ဝယ္ေနက် ငါးသည္မထြက္လို႔ တျခားဆိုင္မွာ ဝယ္ရတယ္။ တျခားဆိုင္ ဆိုေပမဲ့ အဲဒီဆိုင္က အေမတို႔ အေဖတို႔ ဝယ္ေနက်ဆိုင္ပါပဲ။ ရွင္မလည္း ငါးေတြ ပုစြန္ေတြဝယ္ၿပီး ပိုက္ဆံေပးေတာ့ ဆိုင္ခံုေပၚက ငါးသည္ အေဒၚႀကီးက မယူဘူး သိလား၊ ငါးခုတ္ေပးတဲ့ ဦးေလးႀကီးကိုပဲ ေပးခိုင္းတယ္။ တခုခုဆို ဦးေလးႀကီးကို ေမးေငါ့ေငါ့ ျပေနေတာ့ ဘယ္လိုပါလိမ့္ေပါ့။
.
“အိမ္မွာေနရတာ ပ်င္းလို႔ ေစ်းထဲလိုက္လာတာ၊ အစ္မက အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ ...”
လက္ဘက္ရည္ခြက္ထဲကို မုန္႔ေတြဗ်စ္ခနဲ ႏွစ္ရင္း သူက ေျပာတယ္ သိလား။ လက္ကို ျပန္အပင့္မွာ ေရႊလက္ေကာက္ႀကီးေတြက ခၽြင္ခနဲ။ ရွင္မလည္း အလိုက္အထိုက္ “ေၾသာ္ .. ဟုတ္ကဲ့” ေပါ့။
“စကၤာပူက သားက ဖုန္းဆက္ရင္ ေမးတာ၊ အေမ ဘယ္မွာလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလဲ ... ဆိုၿပီးေလ၊ ကိုယ့္မွာ ညာရတယ္၊ အေမ အိမ္မွာပါ သားရယ္ ...လို႔ ... ဟင္းဟင္း”
ရွင္မလည္း သူ႔လိုပဲ ဟင္းဟင္း လို႔လိုက္ရယ္ရင္း ဆြဲျခင္းေလးမၿပီး အျမန္လစ္ရတယ္ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
.
ေနာက္ ဝယ္ေနက် အပ်ဳိႀကီးညီအစ္မ ေရာင္းတဲ့ ဟင္းရြက္ဆိုင္ကလည္း ပိတ္ထားတာနဲ႔ စေနသား အဘရဲ႕ ဟင္းရြက္ဆိုင္မွာ သြားဝယ္ရတယ္။ အဲဒီအဘကေတာ့ အာဝဇၨန္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပါပဲ။ သူ႔ဆိုင္က ပစၥည္းလည္းစံုတယ္။
“လာေနာ္ စေနေန႔မွာ စေနသားေလးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က လာဝယ္ၾက၊ လတ္တယ္ စံုတယ္ ... အသက္ ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက ဒီမွာ ေရာင္းလာတာ”
“ဟင္ ... အဘက ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက ဒီေစ်းမွာ ေရာင္းတာလား”
“ဟုတ္ပါ့ တူမႀကီးေရ ... ေစ်းေရာင္းသက္ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္သြားၿပီ၊ အခု အဘအသက္ ၆၈ ႏွစ္၊ 74 မွာ ဘြဲ႕ရတယ္”
.
ရွင္မ တအံ့တၾသ သူ႔ကိုၾကည့္မိတယ္။ ရွင္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒီေစ်းကို အေမနဲ႔လိုက္ၿပီး ဝယ္ေနက်။ အဲဒီအဘကိုလည္း မွတ္မိပါတယ္။ သူ ဘြဲ႕ရၿပီးသားဆိုတာကေတာ့ အခုမွ သိေတာ့တယ္။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္။
“အဘငယ္ငယ္က ေစ်းေရာင္းလိုက္ ေက်ာင္းေျပးတက္လိုက္ လုပ္ရတာေလ။ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့လည္း ေစ်းေရာင္းရင္း တက္ခဲ့တာပဲ။ ဘြဲ႕ရေတာ့ ဝန္ထမ္းဝင္လုပ္လိုက္ေသးတယ္၊ ပိုက္ဆံမရလို႔ အလုပ္ကထြက္ၿပီး ေစ်းျပန္ေရာင္းတာ”
.
“အဘက ေတာ္လိုက္တာ”
ရွင္မ ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး ေမာင္ႀကီးေရ ... ။ အသားညိဳညိဳ ဂင္တိုတိုနဲ႔ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္၊ ခ်ည္ပုဆိုးခပ္တိုတို ဝတ္ၿပီး ေစ်းေခၚေကာင္းတဲ့ အဘဟာ ရွင္မအသက္ ၃ ႏွစ္သမီး အရြယ္ကတည္းက ဘြဲ႔ရၿပီးသား ... တဲ့ေလ။
.
ဘြဲ႔ရ ကြမ္းယာသည္၊ ဘြဲ႔ရ ဆိုက္ကားဆရာ၊ ဘြဲ႔ရ အေၾကာ္သည္၊ ဘြဲ႔ရ အသုတ္သည္ ... စသျဖင့္ ရွိတာ ရွင္မလည္း သိပါတယ္။ ဒါက ဒီဘက္ေခတ္မွလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ခု ဒီအဘကေတာ့ အရင္ေခတ္ကတည္းက ဘြဲ႔ရပညာတတ္ တေယာက္ ... ဒါေပမဲ့ ကုန္စိမ္းသည္ဘဝနဲ႔ ရပ္တည္ေနဆဲ။
.
ေစ်းကအျပန္လမ္းမွာေတာ့ ရွင္မအေတြးေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးလို႔ေပါ့ ေမာင္ႀကီးရယ္။ လူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ မရပ္တဲ့ကား၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဆိုင္ကေလးေတြ၊ လမ္းမေပၚက ကြမ္းတံေတြးနဲ႔ ေခြးေခ်း၊ ငါးဆိုင္ေပၚက ငါးမေရာင္းတဲ့ ငါးသည္၊ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ ကုန္စိမ္းသည္ ... စတဲ့ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ျပန္ေတြးရင္း အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
.
ေၾသာ္ ... ဒါနဲ႔ ... ေနာက္တခါ ေမာင္ႀကီး ရန္ကုန္ေရာက္လို႔ ေစ်းသြားရင္ အဲဒီဇာတ္ေကာင္ေလးေတြ ၾကည့္ခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႔အံုး ... ေနာ္ ... ။
ေမာင္ႀကီးရဲ႕
ရွင္မ
ေမဓာဝီ
***
၂၄၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၆
၁၇း၁၄ နာရီ

Read More...

Sunday, December 04, 2016

ဆႏၵ

ဆႏၵ
***

ေရာင္စံုေဘာလံုး ကဗ်ာေလး
သီေၾကြးခ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ …
...
အေမ့ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းတင္ေမွးရင္း
သားေခ်ာ့ေတးခ်င္းေတြ နားဆင္
အိပ္ရာဝင္ခ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ … 
...

လိုရင္ ငို - ၾကည္ရင္ ျပံဳး
ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြ မရွိ
ပကတိအျပစ္မ့ဲတ့ဲ ကေလးဘဝ
ျပန္ရခြင့္သာ ရွိခ့ဲရင္ …
… … … …
… … … …
… … … …
ဘဝကို အသစ္က ျပန္စ
ေသာကမွန္သမွ် လြတ္ကင္းလို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရခ်င္တယ္ … ။ …။
***
 ေမဓာဝီ
4.12.16
22:44

Read More...

Saturday, December 03, 2016

ဆင္ရာတိမ္မိုးႏွင့္ အမ်ားပိုင္စကားလံုးမ်ား

စကားလံုးေတြ နာမည္ႀကီးေသာအခါ အမ်ားပိုင္သြားတတ္ေလသည္။
.
တဦးတေယာက္က စတင္တီထြင္ထားေသာ စကားလံုး ျဖစ္လင့္ကစား ထိုစကားလံုးကို အမ်ားက ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ သံုးစြဲရင္း အမ်ားပိုင္ျဖစ္သြားေသာ စကားမ်ားရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဥပမာ ဆိုၾကပါစို႔ ... ေရႊအိုေရာင္။ ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာ စတင္သံုးခဲ့သည့္ စကားလံုး။ ေရႊအိုေရာင္ အျပင္ ပန္းႏုေရာင္အို၊ ေလႏုေအး၊ ေဂၚဂင္နီ၊ ဝတ္လစ္စလစ္လမ္းမႀကီး ... စသျဖင့္ စကားလံုး အသစ္အဆန္းေတြ ဆရာႀကီးက တီထြင္ သံုးစြဲခဲ့သည္။ ထိုစကားမ်ားအနက္မွ ေရႊအိုေရာင္ ဆိုသည့္ စကားလံုးကေတာ့ျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ လူအမ်ားသံုးစြဲေနၾကသည့္ အမ်ားပိုင္ စကားလံုး ျဖစ္၍ေနေခ်ၿပီ။
.
ငယ္စဥ္က ခင္ေမာင္တိုးသီခ်င္းေတြ စြဲစြဲလမ္းလမ္း နားေထာင္ေတာ့ “ဆင္ရာတိမ္မိုး” ဆိုသည့္ သီခ်င္းေလးကို သံစဥ္ စာသားႏွင့္တကြ ေပးထားသည့္ ေခါင္းစဥ္ေလးကိုလည္း အင္မတန္ သေဘာက်မိ၏။ ဆင္ရာတိမ္မိုး ... တဲ့ ... ။ သီခ်င္းေရးသူႏွယ္ ေပးတတ္လိုက္ပါဘိေတာ့ ... လို႔ ဆိုၿပီး ထိုေခါင္းစဥ္ေလးအား မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့သည္။
.
သို႔ႏွင့္ ေရွးကဗ်ာ စာေပေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးလာစဥ္ ၁၂ လရာသီမိုး ကဗ်ာတြင္ “နတ္ေတာ္ေရာက္ျငား၊ မိုးသားမၿငိမ္၊ ဆင္ရာတိမ္” ဟု ဖတ္လိုက္ရသည့္အခါ ဆင္ရာတိမ္ ... ဆိုသည့္စကားလံုးက နဂိုကတည္းက ရွိေနႏွင့္ပါလားဟု ေတြးမိရင္း ဆင္ရာတိမ္မိုးကို ပို၍ စိတ္ဝင္စားခဲ့မိေလသည္။

လက္ဝဲသုႏၵရ ေရးသည့္ ရတုတြင္လည္း "နတ္ပန္းေ၀ၿမိဳင ္၊ သဇင္လိႈင္က၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္မၾကဲ၊ စြတ္႐ုံ ဖြဲ၏၊ သြန္းျမဲဟန္မွာ၊ ဆင္ရာတိမ္မိုး၊ ေခၚၾက႐ိုးတည့္ ... ” ဟူ၍ ဆင္ရာတိမ္မိုးက ပါခဲ့သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ဆင္ရာတိမ္မိုးေတြ လိုက္ရွာရင္း ရာသီဖြဲ႕ကဗ်ာေတြထဲမွာ (အထူးသျဖင့္ နတ္ေတာ္လဖြဲ႕ေတြမွာ) ဆင္ရာတိမ္မိုး အသံုးကို အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။
.
ဆင္ရာတိမ္မိုး၏ အနက္က ကိုယ္ထင္သလို တိမ္ေတြဆင္ျပီး ရြာေသာမိုး မဟုတ္ခဲ့ျပန္။ နတ္ေတာ္လတြင္ ရြာေသာမိုးက ဆင္ေျခရာတိမ္သြားေအာင္ ရြာေသာမိုး ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ နတ္ေတာ္လမွာ မိုးမရြာဘဲ မိုးသားတိမ္လိပ္တို႔သာ ေကာင္းကင္မွာ ဆင္ယင္လႈပ္ရွားၾကသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဆိုၾကသလို ... ဆင္ေျခရာ ေပ်ာက္႐ံု ခပ္တိမ္တိမ္ရြာေသာမိုး၊ ဆင္ေျခရာ ျမင္းေျခရာ တိမ္ျမဳပ္ေအာင္ ရြာေသာမိုးဟုလည္း ဆိုၾကသည္ကို မွတ္သားခဲ့ရသည္။
.
ထိုအခါမွ ဆင္ရာတိမ္မိုး ဟူသည့္ စကားသည္ ခင္ေမာင္တုိး သီခ်င္းေရးသူ ကိုေမာင္ေမာင္ (အဥၹလီ) ထြင္ေသာ စကားလံုးမဟုတ္ဟု သိခဲ့ရေလေတာ့သည္။ သို႔တိုင္လ်က္ ထိုေတးေရးသူကို မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏိုင္။ ထိုေရွးေခတ္ အသံုးအႏႈန္းကို သီခ်င္းေခါင္းစဥ္တပ္ကာ စြဲမက္ဖြယ္ ေရးဖြဲ႕ႏိုင္ေပစြဟု ႀကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴး အားက်မိပါသည္။
.
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ဝတၳဳေတြဖတ္ေတာ့ အထူးသျဖင့္ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ဝတၳဳမ်ား၏ ေခါင္းစဥ္ေတြသည္ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ဖတ္စာထဲက စာသားမ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို သတိမူမိသည္။ “ဟိုဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္” “အလယ္ကလူ စကားဝဲ၏” စသျဖင့္ ... ။ ထိုသည္ကို အားက်၍ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ကေလးမွာ ေရးခဲ့သည့္ စာတခ်ဳိ႕၏ ေခါင္းစဥ္ေတြသည္ ဖတ္စာထဲက စာသားမ်ား ျဖစ္ေသာ ”ရာသီဥတု ပူသည္” ”ညအခါ လသာသာ” တို႔ကို သံုးစြဲခဲ့ဖူးသည္။
.
ႏြမ္ဂ်ာသိုင္းဆိုလို႔ သူ၏ ”ေဒါင္းယာဥ္ပ်ံ ဘံုနံေဘးမွာ စာေရးလို႔ထားခ်င္တယ္” ဝတၳဳေခါင္းစဥ္သည္လည္း ေရွး ကဗ်ာထဲမွ စာသားပင္ျဖစ္သည္။ တြံေတးသိန္းတန္၏ နာမည္ႀကီးသီခ်င္း "ႏွမလက္ေလွ်ာ့ ေနေလေတာ့" သည္ပင္ ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ ပုေရနိသင္ အစခ်ီ ပိုဒ္စံုရတုတြင္ပါေသာ စာသားျဖစ္ေနသည္။ ရွင္မဟာရ႒သာရက ခုလိုေရးထားခ့ဲသည္။

"ဤဘဝတြင္ ႏွမလက္ေလွ်ာ့၊ ေနေလေတာ့ဟု၊ ခ်စ္ေပါ့မၾကံဳ၊ ညိွးငယ္ပံုမွ်၊ ရြက္ဟုန္ေၾကြၾကဳပ္၊ ခ်မင္းတုပ္သို႔၊ စိတ္ခ်ဳပ္မပြင့္၊ ပ်ံ႕လြင့္ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္၊ တဏွာေလာဘ၊ ေဒါသေျမွးထူ၊ ရမၼက္ျမဴကို၊ ဘယ္သူႏႈိးရွာ ေလေတာ့မည္။
.
ထိုသို႔ ေရွးက အသံုးအႏႈန္းေတြ ကဗ်ာစာသားေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ ယူငင္သံုးစြဲခ့ဲၾကေသာ္ျငား မူရင္း မည္သူမည္ဝါဟု ခရက္ဒစ္လည္း မေပးၾက။ ၾကာေတာ့ မူရင္းေရးသူကိုပင္ ပရိသတ္က မသိၾကေတာ့။ ေနာက္လူေတြ ထြင္သည္ဟုသာ ထင္ၾကေပလိမ့္မည္။
.
မူရင္းေရးသူေတြသာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးလွ်င္ သူတို႔တီထြင္ ေရးဖြဲ႕ထားသည့္ စာသား ယူငင္သံုးစြဲၾကသည္ကို အျပစ္တင္ၾကေလမည္လား … ။ လားလားမွ် မထင္ပါ။ သူတို႔စကားလံုး အမ်ားသံုးကာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ ပို၍ပင္ ဝမ္းေျမာက္ၾကပါလိမ့္မည္။
.
စာတပုဒ္၊ စာတပိုဒ္ ႏွစ္ျခိဳက္၍ quote လုပ္ကာ ယူငင္သံုးစြဲလိုပါက မူရင္းပိုင္ရွင္ကို ညႊန္းရန္ လိုအပ္ပါေသာ္လည္း … စကားလံုးမ်ား နာမည္ႀကီးေသာအခါ အမ်ားပိုင္ ျဖစ္သြားၾကေလေတာ့သည္။
***
ေမဓာဝီ
၃ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၆
.
(မႏွစ္က ေရးျပီး အဆံုးမသတျ္ဖစ္ဘဲ တပိုင္းတစ ျဖစ္ေနတ့ဲစာေလး ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ only me လုပ္ထားတာ on this day memory မွာ ျပန္ေပၚလာလို႔ အဆံုးသတ္ျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။)

Read More...

Thursday, November 24, 2016

ေမာင္ႀကီးသို႔ ေပးစာ ... (၂)

အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲ ... ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ 
***

ေမာင္ႀကီးေရ … 
.
ဒီကေန႔က ရွင္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၉၆ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ေပါ့။ မေန႔က ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေတာ့ Grade 4 က ေက်ာင္းသားေလးေတြကို နက္ျဖန္ေက်ာင္းပိတ္တယ္ … ဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလားလို႔ ရွင္မက ေမးေတာ့ သူတို႔ေသခ်ာမသိဘူး၊ ဒါနဲ႔ … National day (အမ်ဳိးသားေန႔) လို႔ ေျပာျပၿပီး အမ်ဳိးသားေန႔ရဲ႕ သမိုင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကိုလည္း ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။
.
Grade 4 ေက်ာင္းသားေလးေတြထဲမွာ ၾသစေတးလ်မွာေမြးဖြား ႀကီးျပင္းျပီး ဒီမွာ ေက်ာင္းလားတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္လည္း ပါတယ္ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ သူ႔နာမည္က ေရာ္ဘင္ တဲ့။ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးက ျမန္မာေတြေပမဲ့ သူကေတာ့ ျမန္မာလို မေျပာတတ္ဘူး၊ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ၾသစေတးလ်န္းလို႔သာ ခံယူထားတယ္။ I’m not Myanmar လို႔ မၾကာခဏ ေျပာတဲ့ ကေလးေပါ့။
.
အတန္းထဲမွာ သူရွိေနတဲ့အတြက္ သူနားလည္ေအာင္ အဂၤလိပ္လို ေျပာမွရတယ္။ အမ်ဳိးသားေန႔ရဲ႕ အစက လြန္ခဲ့တဲ့ ၉၆ ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္မွာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္အစိုးရ ျပ႒ာန္းတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ မေက်နပ္လို႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကေၾကာင္း … အမ်ဳိးသားေန႔လို႔ သတ္မွတ္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ ေန႔အမ်ဳိးမ်ဳိးကို စဥ္းစားရာက အမ်ဳိးသားေတာ္လွန္ေရး စတင္တဲ့ေန႔ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ေန႔ကို သတ္မွတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသားေန႔ အဓိပၸါယ္ပိုရွိဖို႔အတြက္ ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္လို႔ မသတ္မွတ္ဘဲ ျမန္မာျပကၡဒိန္ရဲ႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ဆယ္ရက္ေန႔ကို သတ္မွတ္တာ ျဖစ္ေၾကာင္း ... စသျဖင့္ ရွင္မလည္း တတ္သေရြ႕ မွတ္သေရြ႕ အဂၤလိပ္လို ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။
.
ဒါတြင္မကေသးဘူး …
ျမန္မာျပည္သည္ ဒို႔ျပည္
ျမန္မာစာသည္ ဒို႔စာ
ျမန္မာစကားသည္ ဒို႔စကား
… ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကိုပါ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ၿပီး ဆိုျပ လိုက္ရေသးတာ။ ကိုယ့္စာ ကိုယ့္စကားကို ကေလးအရြယ္ကတည္းက တန္ဖိုးထားေစခ်င္လို႔ပါ ေမာင္ႀကီးရယ္။ ရွင္မတို႔တိုင္းျပည္ဟာ ကိုယ္ပိုင္စာေပနဲ႔ ဘာသာစကားရွိတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ေလးေတြ ဂုဏ္ယူေစခ်င္လို႔ ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းေတြမွာ တက္ၾကတ့ဲ ကေလးအမ်ားစုဟာ ျမန္မာစာကို ဂရုမစိုက္တ့ဲအျပင္ အထင္ေတာင္ ေသးၾကတာကလား။ ရွင္မကေတာ့ ျမန္မာစာ မသင္ရေပမ့ဲ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ျမန္မာစာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ရတာပဲ။
.
အဲဒါနဲ႔ တဆက္တည္း အခြင့္သင့္လို႔ သူတို႔ေလးေတြကို လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔ စသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သမိုင္းဝင္ေန႔ေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာသိသူ တေယာက္မွကို မရွိဘူး ေမာင္ႀကီးေရ။ သူတို႔က မသင္ရသလိုလို ဘာလိုလို ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ေနေသးတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔ရဲ႕ ျမန္မာစာ ဖတ္စာအုပ္ ထုတ္ခိုင္းၿပီး ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပြဲေန႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
.
ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတို႔ သင္ခန္းစာထဲမွာလည္း သင္ပါလ်က္နဲ႔ ဒီလိုေန႔ေတြကို စိတ္ဝင္စားမႈ အေတာ္ေလး အားနည္းသြားၿပီ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေၾကာင္း ကိုယ္ သိထားသင့္တာေပါ့ … လို႔ ရွင္မကေျပာေတာ့ ဟိုၾသစေတးလ်န္းေလး ေရာ္ဘင္က ဒါ ငါ့တိုင္းျပည္ မဟုတ္ဘူး။ ငါတိုင္းျပည္က ၾသစေတးလ် တဲ့။ အဲဒီလို ပါဆို … ။
***
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ … ႏိုဝင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ Thanksgiving day ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ ျဖစ္သတဲ့ ေမာင္ႀကီးေရ။ သူတို႔ဆီမွာလည္း အစိုးရ ႐ံုးပိတ္ရက္ တရက္ေပါ့။ Thanksgiving day အေၾကာင္း ၾကံဳလို႔ ေမာင္ႀကီးကို ေျပာျပရအံုးမယ္။ ၁၆၂၀ ခုႏွစ္ မွာ Mayflower သေဘၤာႀကီးနဲ႔ အဂၤလန္ကေန အေမရိကကို ေရာက္လာတဲ့ ခရီးသြားေတြဟာ စစခ်င္း ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကို အေတာ္ေလး ခံရစဥ္မွာေရာ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ စိုက္ပ်ဳိးရာမွာပါ ေဒသခံ အေမရိကန္ လူနီေတြက ကူညီေပးခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ အဆင္ေျပခဲ့ရတယ္။ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ ေက်းဇူးျပဳခဲ့ဖူးသူေတြကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႔ အားလံုးဖိတ္ၾကားၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားေသာက္ၾကသတဲ့။
.
၁၇၈၉ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ခ်္ဝါရွင္တန္က ႏိုဝင္ဘာ ၂၆ ရက္ကို National Thanksgiving ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္တဲ့ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။ ဒီလိုနဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ သမၼတအဆက္ဆက္ Thanksgiving day ကို ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ရာက ၁၉၄၁ မွာေတာ့ ႏိုဝင္ဘာလ တတိယပတ္ရဲ႕ ၾကာသာပေတးေန႔ကို Thanksgiving day လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး အမ်ားျပည္သူ အလုပ္ပိတ္ရက္ အျဖစ္ ေၾကျငာေပးခဲ့သတဲ့။
.
အခုေခတ္မွာေတာ့ Thanksgiving day က မိသားစုေတြ ျပန္လည္ ဆံုစည္းၾက ညစာအတူ စားၾကတဲ့ ေန႔ေပါ့ ေမာင္ႀကီးရယ္။ Thanksgiving ညစာရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ အစားအစာေတြကေတာ့ ေမာင္ႀကီး သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း ၾကက္ဆင္သားနဲ႔ ေရႊဖ႐ံုသီးမုန္႔ေပါ့။
.
ဆိုေတာ့ ေမာင္ႀကီးရယ္ … ရွင္မက ဒီရက္ႏွစ္ခု လာတိုက္ဆိုင္တာကို ေတြးေနမိတယ္။ ရွင္မတို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေန႔ဟာလည္း တကယ္ေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ ေန႔ပဲေလ။
.
ဘာလဲ … ေမာင္ႀကီးက ဘာဆိုင္လို႔လဲ ရွင္မရဲ႕ လို႔ ေတြးေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီလိုေလ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ အမ်ဳိးသားေန႔က အစျပဳလို႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရကို ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီမွာပဲ အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ေတြ ကိန္းေအာင္းခဲ့ၾကတယ္ေလ။ အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ ဆိုတာ ရွင္မတို႔ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရရာ ရေၾကာင္းရဲ႕ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ပဲ မဟုတ္လား။
.
ရွင္မတို႔တုိင္းျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာ အရင္းစစ္လိုက္ရင္ အမ်ဳိးသားေန႔က စခဲ့တာမို႔ အမ်ဳိးသားေန႔ကို ေက်းဇူးေတာ္ေန႔လို႔ ဆိုတာ ရွင္မ မလြန္ပါဘူးေနာ္ ... ။
.
ေတာ္ေသးျပီ ေမာင္ႀကီးေရ ... ရွင္မရဲ႕ စာ အဆံုးမသတ္ခင္မွာ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ မဂၤလာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ ကဗ်ာေလး ေမာင္ႀကီးဖတ္ဖို႔ မွ်ေဝလိုက္ပါရေစ။
.
အိုးေဝတဲ့ တညံညံ၊
ေရႊေဒါင္းပ်ဳိ ေတာင္ညိဳဦးမွာ
က်ဴးရင့္ေအာင္သံ။
.
ေအာင္ပြဲရယ္ခံ
ႏိုင္ငံတဲ့ သာေရး၊
မဂၤလာ စည္ေတာ္ရြမ္းခ်ိန္မို႔
ခြန္းခ်ဳိဆက္ေတး ။ ... ။ (မင္းသုဝဏ္)

***
ဒီကဗ်ာေလးက ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလထုတ္ ႀကီးပြါးေရး မဂၢဇင္းမွာ ပါခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတဲ့ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ ဘယ့္ႏွယ့္လဲ ... ။ အခုခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိပဲ မဟုတ္လား။ အိုးေဝသံေတြ တညံညံနဲ႔ မဂၤလာစည္ေတာ္ ရြမ္းတဲ့အခ်ိန္ ... ေၾသာ္ ... ဆရာႀကီးသာ ခုေနရွိရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ေရာ ဆရာႀကီးရဲ႕ သားအတြက္ပါ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ကဗ်ာေတြ ေရးဖြဲ႕ေနအံုးမွာလို႔ ရွင္မေတာ့ ထင္မိတာပါပဲ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
***
ေမာင္ႀကီးရဲ႕
ရွင္မ
ေမဓာဝီ
(၂၄၊ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၆)
အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔
၂၂း၃၈ နာရီ

Read More...

Tuesday, November 15, 2016

ေမာင္ႀကီးသို႔ ေပးစာ

(၁)
သူက ဗိုလ္ေအာင္ဒင္
***
ေမာင္ႀကီးေရ ...
ဒီေန႔က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ တရက္ေန႔မို႔ ကထိန္ပြဲေတြ ၿပီးသြားၿပီေပါ့။ ဒီႏွစ္ကထိန္ရဲ႕ Theme song ကေတာ့ "ဗိုလ္ေအာင္ဒင္" သီခ်င္း ဆိုတာ ေမာင္ႀကီးလည္း ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲကေန ေတြ႕ေန ၾကားေနရမွာပါပဲ။ ကထိန္ပြဲသာ ၿပီးသြားေရာ ေမာင္ႀကီး ရွင္မ အပါအဝင္ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ သီခ်င္းက စြဲက်န္ခဲ့ေတာ့တာ ... ။ ရွင္မ ဆို ... ဟင္းခ်က္ရင္းလည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ... ပန္းကန္ေဆးရင္းလည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ... ျဖစ္ေနတာ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။
.
အဲဒီလို ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ သီခ်င္းကို ဆိုတဲ့သူက မေနာ ... တဲ့။ မေနာဆိုတာ ဘယ္သူမွန္း ေသခ်ာ မသိေပမဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ကေတာ့ ရွင္မ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား တကားေပါ့။ အဲဒီဇာတ္ကားကို စာေရးဆရာ ဒါ႐ိုက္တာႀကီး ေရႊဒံုးဘီေအာင္ ႐ိုက္ကူးၿပီး ရွင္မတို႔ အဘိုးရဲ႕ ျဗိတိသွ်ဘားမား ႐ုပ္ရွင္ ကုမၸဏီက ထုတ္လုပ္တာေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္ စြဲလမ္းမိတာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
.
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္မသိသေလာက္ ေမာင္ႀကီးကို ေျပာျပရအံုးမယ္။
.
စာေရးဆရာ ေရႊဒံုးဘီေအာင္ဟာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဇာတ္လမ္းကို ေရးျပီး အဘိုး (ဒါ႐ိုက္တာ ဦးခ်န္ထြန္း)က ႐ိုက္ကူးဖို႔ပဲ ... တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဘိုးက မ႐ိုက္ျဖစ္တာနဲ႔ ေရႊဒံုးဘီေအာင္ကိုယ္တိုင္ပဲ ႐ိုက္ကူးဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီဇာတ္ကားဟာ ေရႊဒံုးဘီေအာင္ရဲ႕ ပထမဆံုး ပြဲဦးထြက္ ဇာတ္ကားတဲ့ ... ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ သူက ဇာတ္ကားကို နာမည္ေပးဖို႔ စဥ္းစားေတာ့ မင္းသား ခင္ေမာင္ရင္ရဲ႕ နာမည္ရင္း ေအာင္ဒင္ ရဲ႕ အေရွ႕မွာ ဗိုလ္ တပ္ၿပီး ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ လို႔ အမည္ေပးခဲ့တာ ဆိုပဲ။
.
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဇာတ္ကားမွ မင္းသားႀကီး ခင္ေမာင္ရင္

ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ေမာင္ႀကီးလဲ သိတာပဲမို႔ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္ႀကီးေျပာတဲ့ သူခိုးငတက္ျပား ဇာတ္လမ္းလို ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကို သူေတာ္ေကာင္း ဓားျပဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္ ဆရာေရႊဒံုးက ဖန္တီးခဲ့တယ္။ ႏွလံုးသား ေရးရာမွာကေတာ့ ရာမ၊ ဒႆနဲ႔ မယ္သီတာတို႔ ဇာတ္လမ္းလို ဦးဘခ်စ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ႔ မျမဝင္းတို႔ သံုးပြင့္ဆိုင္ အခ်စ္ ဇာတ္လမ္းေပါ့ ... ။ လူၾကမ္းႀကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က ဒႆလို လူစားေနာ္ ... ။ ရာမထက္ ဒႆက မယ္သီတာကို ပိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာၾကသလို ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ မျမဝင္းကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ကေတာ့ ကိုကိုခ်စ္ထက္ သာတယ္လို႔ ရွင္မကေတာ့ ထင္တာပဲ ေမာင္ႀကီးေရ ... ။
.
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကို ဘယ္ႏွစ္ခါ ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ မျမဝင္း လက္ကိုင္ပုဝါေလး ေရြးတဲ့အခန္းမွာ တထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနရတုန္းပဲ။ ရွင္မကေတာ့ မျမဝင္းကို ဗိုလ္ေအာင္ဒင့္ လက္ကိုင္ပုဝါကိုသာ ေရြးေစခ်င္ခဲ့တာ သိလား။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က လူဆိုးေပမဲ့ သူ႔ဘက္မွာ ပရိသတ္က ရွိေနတာ။ လူဆိုးကို မင္းသားအျဖစ္ ပရိသတ္ကို ျမင္ေစခဲ့တာမွာ ဆရာေရႊဒံုးရဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ လကၤာဒီပခ်စ္သူထက္ အမ်ားႀကီးေစာတာေပါ့။
.
မျမဝင္းက ကိုကိုခ်စ္ လက္ကိုင္ပုဝါကို ေရြးခ်ယ္မိလိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲ ဟင္ခနဲ ျဖစ္မိတာ အမွန္ပဲ။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ဇာတ္ကားမွာ ကိုကိုခ်စ္ေနာက္ ျမက ပါသြားေပမဲ့ ဆရာေရႊဒံုးက ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ျပန္လာၿပီ ဆိုၿပီး ဝတၳဳ ထပ္ေရးေသးတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က ျမကို ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ကိုကိုခ်စ္ဆီက ျပန္သြားခိုးခဲ့တာ ဆိုပဲ ေမာင္ႀကီးရဲ႕။ အဲဒီဇာတ္လမ္းက ဝတၳဳအျဖစ္နဲ႔သာ ရွိၿပီး ႐ုပ္ရွင္ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ခင္ေမာင္ရင္ ကြယ္လြန္သြားတဲ့အတြက္ ဇာတ္ကား ဆက္မ႐ိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
.
ဒါေပမဲ့ ... သားဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဆိုၿပီး ေက်ာ္ေဆြ၊ ျမင့္ျမင့္ခင္၊ ခင္အံုးျမင့္ တို႔နဲ႔ ႐ိုက္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ႔ ျမတို႔ရဲ႕ သားက ေက်ာ္ေဆြ ျဖစ္လာတာ ေပါ့။ အဲဒီဇာတ္ကားလည္းပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ (ေဒၚ) ခင္အံုးျမင့္ဆို အဲဒီဇာတ္ကားနဲ႔ က်ားခင္စိန္ ျဖစ္လာတာပဲ မဟုတ္လား။
.
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ျပန္လာၿပီ ဝတၳဳ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာ

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ မေန႔က အလုပ္အားရက္ စာအုပ္ေတြ ရွင္းရာက အေဖ့ လြယ္အိတ္အေဟာင္းေလး ေမႊေတာ့ အဲဒီထဲမွာ ဓာတ္ပံုတပံုနဲ႔ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးတခု ထြက္လာတယ္။ မင္းသားႀကီး ခင္ေမာင္ရင္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ျပန္လာၿပီ ဝတၳဳ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကေလးပါ။ ေမာင္ႀကီးကေတာ့ သိၿပီးသားေပမဲ့ ... ခုေခတ္ မသိေသးတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ သူဟာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ... ဆိုတာ သိရေအာင္ ေမာင္ႀကီးကတဆင့္ ေျပာျပလိုက္ပါအံုး ... ေနာ္။
***
ေမာင္ႀကီးရဲ႕
ရွင္မ
.
ေမဓာဝီ
၁၅၊ ၁၁၊ ၁၆

Read More...

Saturday, October 15, 2016

စေနမနက္ ေစ်းဝယ္ထြက္ျခင္း

မေန႔က ကေလးေတြ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးဘာသာေျဖျပီးေတာ့ ဒီကေန႔ကစျပီး သီတင္းကြ်တ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ စပါျပီ။ စေန တနဂၤေႏြ သင္တန္းေတြလည္း ဒီတပတ္ ပိတ္ထားေသးတာမို႔ အနားရတ့ဲ weekend ေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ဒီေန႔မနက္ အိမ္နားက ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းကို သြားျဖစ္တယ္။ ဟိုရက္ပိုင္းေတြက စာေမးပြဲေမးခြန္းေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔ ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းကို မေရာက္ျဖစ္ခ့ဲဘူး။ မနက္ ၇ နာရီ ေစ်းကိုေရာက္ေတာ့ ေစ်းကေလးက စည္ကားစျပဳေနပါျပီ။
.
အျမဲဝယ္ေနက် ငါးဆိုင္မွာ လူရွင္းေနတာနဲ႔ အရင္ဝင္လိုက္တယ္။ ပစြန္အလတ္စားက တဆယ္သား တေထာင္၊ ေဘာ့ခ်ိတ္ေလးေတြက ရွစ္ရာေစ်း တ့ဲ။ တေထာင္တန္ထဲက သံုးဆယ္သား၊ ရွစ္ရာတန္ထဲက အစိတ္သား ယူလိုက္တယ္။ ငါးၾကင္းျဖဴ သံုးဆယ္သားနဲ႔ ကကတစ္ အရြယ္ေတာ္ တေကာင္ထပ္ယူေတာ့ ငါးၾကင္းျဖဴက တေထာင္ေစ်းနဲ႔ သံုးေထာင္ဖိုး၊ ကကတစ္က ရွစ္ရာေစ်းနဲ႔ ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္ရာဖိုး။ စုစုေပါင္း တေသာင္းရွစ္ရာဖိုးေပါ့။ သံုးေလးရက္ စားမွာဆိုေတာ့ တန္တယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့။
.
ဝက္သားဆိုင္မွာ ဝယ္ေနက်အတိုင္း ငါးေထာင္ဖိုးထည့္ခိုင္း လိုက္တယ္။ ျပီးခ့ဲတ့ဲအပတ္က မလာလို႕ ေမွ်ာ္ေနေၾကာင္း၊ မအားလို႔ မလာႏိုင္ရင္ တေယာက္ေယာက္ကို လႊတ္ျပီး ယူခိုင္းလို႔ရပါေၾကာင္း ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေျပာရွာတယ္။ သူက ဝက္ ႏွလံုးေတြ ေက်ာက္ကပ္ေတြ ယူမလား ေမးေသးတယ္။ ခါတိုင္းဆို ဝက္သားတုတ္ထိုး လုပ္စားဖို႔ ယူျဖစ္ေပမ့ဲ ခုေတာ့ အစ္မႀကီးက ဝက္သားမစားရေတာ့တာမို႔ မယူျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဝက္သားကို တနဂၤေႏြ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ကလြဲရင္ မဝယ္ျဖစ္ေတာ့တာ ၾကာျပီ။
.
ဝက္သားဆိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အပ်ဳိႀကီး ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဆိုင္မွာေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ႏွစ္စီး၊ ပဲျပား ႏွစ္တံုး၊ ကင္းပုံသီး အစိတ္သား၊ သံပုရာသီးႏွစ္လံုး၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး ႏွစ္လံုး၊ ခဝဲသီးတလံုး၊ တ႐ုတ္နံနံ၊ ဗမာနံနံ၊ င႐ုတ္သီးစိမ္း တရာဖိုးစီ စသျဖင့္ ဝယ္ခ့ဲတယ္။ အားလံုးေပါင္းမွ ႏွစ္ေထာင့္ သံုးရာဖိုးထဲရယ္။ သူတို႔က က်ဳိက္ထီး႐ိုးနားက ေဝပုလႅေတာင္မွာ ကထိန္အလွဴ သြားမွာမို႔ ဒီကေန႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ သိပ္မတင္ပါဘူး။ ရွိတာေလးေတြကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းေပးေနတာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေစ်းဝယ္ရတဲ့အထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဝယ္ရတာ အတန္ဆံုးပါပဲ။ င႐ုတ္သီးစိမ္း နံနံပင္ ၁၀၀ ဖိုးေလာက္ ဝယ္လို႔ရတာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ ... ေနာ္။
.
ဟင္းရြက္ဆိုင္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးက သစ္သီးဆိုင္မွာေတာ့ ၾသဇာသီး ငါးလံုး ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ၊ ေထာပတ္သီး တလံုး ၇၀၀ နဲ႔ သံုးလံုး ႏွစ္ေထာင့္တရာဖိုး ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ ဆန္းကစ္တလံုး ၇၀၀ မို႔ မဝယ္ခ့ဲေတာ့ဘူး။ မားကက္ပေလ့စ္မွာေတာင္ တလံုး ၅၀၀ ပဲေလ။ နက္ျဖန္ လျပည့္ေန႔မို႔ ေစ်းတက္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔လည္း တက္ေစ်းနဲ႔ ဝယ္ရတာမို႔ ေစ်းတင္ေရာင္းရတာပါ ... တဲ့။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ အျပိဳင္ ေရာင္းၾကေပမဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေစ်းတက္တာ ထံုးစံပဲ မဟုတ္လား။
.
ဘုရားပန္းကို မေန႔က ရံုးက ကေလးတေယာက္ သြားဝယ္တာ နည္းေနတာနဲ႔ ဒီေန႔ထပ္ဝယ္ရတယ္။ ဂႏၶမာ အျဖဴ အပြင့္ႀကီးက ဆယ္ပြင့္ကို ႏွစ္ေထာင္၊ အပြင့္ေသးေတြက အစည္း လွလွ တစည္းမွ တေထာင္ဆိုတာနဲ႔ အေသးႏွစ္စည္းသာ ဝယ္ခ့ဲလိုက္တယ္။ သေျပအငုတ္ေလးေတြက တငုတ္ သံုးရာနဲ႔ ႏွစ္ငုတ္ ငါးရာဖိုး။ တျခားပန္း ႏြမ္းရင္သာ ႏြမ္းမယ္၊ သေျပပန္းေလးေတြက အျမဲစိမ္းလန္းေနတာမို႔ သေျပကို မျပတ္တမ္း ဘုရားတင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းသက္သာၿပီး က်က္သေရရွိတဲ့ ျမန္မာဆန္တဲ့ ပန္းသေျပေလးေတြကို ဘုရားကပ္လွဴရတာေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာတာ မရွိဘူး။ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဘုရားတင္ဖို႔ ပန္းတခက္ တေလကိုေတာင္ အနည္းဆံုး ၅ ေဒၚလာေလာက္ ေပးရတာေလ။
.
ၾကက္သြန္ အာလူး နဲ႔ တိုလီမုတ္စ လိုအပ္သမွ်ေတြ ဝယ္ျပီး ေစ်းထဲက ျပန္မထြက္ခင္ ေဂၚရခါးသီးေတြ လတ္လို႔ သံုးလံုး ငါးရာနဲ႔ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္ လက္ထဲမွာ ငါးေထာင္တန္တရြက္နဲ႔ အေၾကြတခ်ဳိ႕သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ လာတုန္းက ငါးေထာင္တန္ ေျခာက္ရြက္ တေထာင္တန္ သံုးရြက္နဲ႔ ငါးဆယ္ တရာ ႏွစ္ရာတန္ တခ်ဳိ႕ပါခ့ဲတာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ေဒသမွာ ေစ်းဝယ္ရတာ သက္သာတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ သားငါး အသီးအရြက္ ေစ်းသက္သာၿပီး ကိုယ္ႏွစ္သက္တာေတြ ဝယ္လို႔ရေနတာမဟုတ္လား။ တခုပဲ ... ေဆးမဆိုး ေရမထိုး အေလးမခိုးဘူးဆိုတာေတာ့ အာမ မခံႏိုင္ဘူးေလ။ :)
.
ေစ်းမဝယ္ခင္က ဆားဗစ္ဆင္လုပ္ဖို႔ အပ္ထားတ့ဲကားက ေစ်းဝယ္ျပီးခ်ိန္မွာ ျပီးေနပါျပီ။ အတြင္းအျပင္ သန္႔ရွင္းေရး ေလးေထာင္ တ့ဲ။ အရင္လုပ္ေနက် ဦးခ်စ္ေမာင္လမ္းက ဆိုင္ထက္ ငါးရာပိုမ်ားတယ္။ အတြင္းေတြ လယ္သာေပါလစ္ရွ္လုပ္ထားတာလဲ ခြ်ဲက်ိက်ိနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစ်းဝယ္ရင္း တလက္စတည္း ျပီးသြားတာေပါ့လို႔ ေတြးရင္း ေစ်းစာရင္းကို စိတ္ထဲက တြက္လို႔သာ အိမ္ျပန္လာခ့ဲပါေတာ့တယ္ … ။
***
ေမဓာဝီ
၁၅. ၁၀. ၁၆

Read More...

Friday, October 14, 2016

အြန္လိုင္း အင္တာဗ်ဴး

ေလာကအလွအြန္လိုင္းမဂၢဇင္းနဲ႔ (၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ) အင္တာဗ်ဴးျဖစ္တုန္းက ေျဖခဲ့တာေလး ျပန္ေတြ႕လို႔ ...
***

(Q) ဘယ္အခ်ိန္ကစလို႔ စာေတြေရးျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ။
(A) ေရးတာကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ေလာက္က စၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ ကဗ်ာေလးေတြ စာေလးေတြ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ေလာက္မွာ မဂၢဇင္းကို စပို႔ျဖစ္တယ္။ ပန္းေ၀သီ မဂၢဇင္းမွာ (ဆရာ) ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ကေလာင္သစ္ေတြကို ဖိတ္ေခၚတဲ့ ပန္းႏုသစ္သီက႑ကို ပို႔လိုက္တာပါ။ ပထမဆံုးပို႔တဲ့ ၀တၳဳေလးက တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာ (၁၉၈၉ ႏို၀င္ဘာလ) မွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၀တၳဳနာမည္က “စိတ္ေဖာက္ျပန္ျခင္း” … တဲ့။
---
(Q) ျမန္မာစာကုိ ႏွံ႔စပ္တဲ့ လူတေယာက္ဆုိေတာ့ ဘယ္ဘာသာတြဲနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ သင္ယူခဲ့တာပါလဲ။
(A) ျမန္မာစာကို မႏွံ႔စပ္ေသးပါဘူး။ ၀ါသနာအရ ေလ့လာေနတာပဲ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တာကေတာ့ ႐ူပေဗဒ အဓိကနဲ႔ပါ။
---
(Q) ဟိုအရင္တုန္းက ကဗ်ာဆုိတာ သူ႔မွာနည္းစံနစ္ေလးေတြရိွတယ္။ ကာရန္မိရမယ္၊ ဘာညာေပါ့။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳးကုိ ကဗ်ာလို႔ ေခၚပါသလဲ။
(A) ေရွးကဗ်ာေတြမွာေတာ့ သူ႔ေရးနည္း ဥပေဒသနဲ႔ သူရွိၾကတယ္။ ရတု၊ ရကန္၊ အဲ၊ အန္၊ လူးတား စသျဖင့္ သူ႔စပ္နည္းနဲ႔သူ ေရးဖြဲ႕ၾကတယ္။ ခုေခတ္မွာေတာ့ အရင္ကလို ဥပေဒသေတြနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္တာမ်ဳိး မရွိေတာ့ဘူး။ လြတ္လပ္သြားတယ္ေပါ့။ အဲဒီလို လြတ္လပ္သြားတယ္ဆိုေပမဲ့ ကဗ်ာမွာ ကာရန္မပါရင္ေတာင္ အသံ (နရီ) ေတာ့ ရွိသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အသံမပါရင္ စကားေျပ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ (က်မအထင္ကို ေျပာတာပါ၊ ျမန္မာမွာေရာ ကမၻာမွာပါ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျငင္းေနၾကတဲ့ ေခါင္းစဥ္မို႔ သိပ္ေတာ့ မေျပာရဲဘူး)
.
ဘယ္လိုမ်ဳိးကို ကဗ်ာလို႔ေခၚလဲ ဆိုတာေတာ့ ကဗ်ာဆရာမဟုတ္လို႔ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ခုေခတ္ပညာရွင္ေတြ ကဗ်ာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကသလဲ မသိပါ။ ေရွးပညာရွင္ႀကီးေတြကေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ ပညာရွိတို႔ရဲ႕ ဥစၥာလို႔ ဆိုၾကတယ္။ က်မ္းကုိးၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ ကဗ်ာသဂၤဟေမဒနီထဲမွာ ခုလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္။
.
“က၀ီဟိဗႏၶိတဗၺႏၲိကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔ ဖြဲ႔ဆို သီကံုး အပ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္း, က၀ီနံ ဣဒႏၲိ ကဗ်ံ - ပညာရွိတို႔သာ ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္၍ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကဗ်ာမည္ေၾကာင္းကို က်မ္းအေစာင္ေစာင္တြင္ ပညာရွိ အသီးသီးတို႔ မိန္႔ဆိုေတာ္ မူခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း ကဗ်ာတခု ဖြဲ႕လိုေသာသူသည္ ျမန္မာမႈ, သဒၵါနည္း, အလကၤာနည္း, ဆန္းနည္း, ကာရန္ယူနည္း, ကာရန္လႊဲနည္း, ကာရန္ခံနည္း, ကာရန္အုပ္နည္း, အက်ဥ္းကို အက်ယ္ျပဳနည္း, အက်ယ္ကို အက်ဥ္းျပဳနည္း, ခ်ီ-ခ် နည္း, ႀကိယာထားနည္း, ေတာ-ရပ္-ျဖတ္-စပ္နည္း စေသာ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ စကားပရိယာယ္ ႂကြယ္၀ရျခင္း, စကားလံုး သိမ္ေမြ႔ရျခင္း, အဓိပၸါယ္ စံုလင္ျပည့္၀ေစျခင္း, ေတာ-ေတာင္-ေရ-ေျမ ဗဟုႆုတ, ေဒသႏၲရ ဗဟုႆုတ, စာေပ ဗဟုႆုတရွိျခင္း စသည္မ်ားကို လိမ္မာ ကၽြမ္းက်င္ၿပီး႐ံုသာမက- မိမိစပ္လိုေသာ ကဗ်ာလကၤာကို အနည္းဆံုး ၂-ပုဒ္ ၃-ပုဒ္ခန္႔ ရရွိထားၿပီးလည္း ျဖစ္ရေပသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာဟူသည္ ပညာရွိတို႔၏ ဥစၥာရတနာ ျဖစ္သည္-ဆိုျခင္းမွာ အလြန္ ေလ်ာ္ကန္လွေပသည္။”
.
အဲဒါကိုဖတ္ၿပီး ကဗ်ာေရးဖို႔ လက္တြန္႔ခဲ့ဖူးတယ္။
---
(Q) ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာဆိုတာေတြကိုေရာ ႏွစ္သက္ပါသလား။
(A) ဘယ္လိုကဗ်ာအမ်ဳိးအစားမဆို ခံစားလို႔ရရင္ ႏွစ္သက္တာခ်ည္းပါပဲ။ နားမလည္ရင္ေတာ့ ခံစားလို႔မရဘူး … မႀကိဳက္ဖူး ဆိုပါေတာ့။
---
(Q) စာေရးဆရာဆိုတာ ကုိယ္ေရးတဲ့စာကုိ တာ၀န္ယူရတယ္ဆုိတာ… အဲဒီ သေဘာထားအျမင္ေလးကို ရွင္းျပပါလား။
(A) စာေရးဆရာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသူတိုင္းဟာ မိမိေရးတဲ့စာအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စာတပုဒ္ေရးၿပီး .ကိုယ့္နာမည္တပ္လိုက္တာနဲ႔ ဒီစာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ဳိးေတြဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ မူတည္သြားပါၿပီ။ ဒီစာရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ တာ၀န္ရွိသြားပါၿပီ။
.
စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးကေတာ့ ခုလိုေရးဖူးတယ္။
“စာေရးသူတိုင္းသည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ေရးေနသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တာဝန္အလြန္ႀကီးပါသည္။ ထိုတာဝန္ကို ကၽြန္မတို႔သည္ ဂုဏ္သိကၡာျဖင့္ရင္းရမည္။
ထိုဂုဏ္သိကၡာကိုလည္းကၽြန္မတို႔ဖတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားက ေပးအပ္ပါလိမ့္မည္။” တဲ့။
---
(Q) စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူ ဆိုတဲ့ သေဘာထား အျမင္ေလးကေရာ။
(A) စာေရးသူေတြဟာ စာဖတ္သူဘ၀က စခဲ့တာပါပဲ။ စာဖတ္သက္ ရင့္လာတာနဲ႔အမွ် ကိုယ္ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာေတြကို အားက်ၿပီး စာေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳ ကိုယ့္အေတြးအေခၚေတြကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ခ်င္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စာဖတ္သူကေန စာေရးသူ ျဖစ္လာတယ္။ စာေရးသူျဖစ္လာေတာ့လည္း ေရးခ်ည္းေနလို႔ မရပါဘူး။ ဖတ္လည္း ဖတ္ေနရဦးမွာပါပဲ။
.
စာေရးသူ စာဖတ္သူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘေလာ့မွာ စာတပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ 
အတိုခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ေတာ့ စာေရးသူတေယာက္ ေရးလိုက္တဲ့ စာတပုဒ္ကို စာဖတ္သူေတြက ႐ႈေထာင့္အသီးသီးကေန ခံစားခြင့္ ရွိတယ္။ ျဖန္႔ထြက္ေတြးခြင့္ရွိတယ္ ဆိုတာပါ။ ဒီလိုေတြးေတာ ခံစားလိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္နဲ႔ လြဲသြားတတ္တာမ်ဳိး (အဆိုးဘက္ တိမ္းသြားတာမ်ဳိး) ျဖစ္တတ္တာမို႔ စာေရးသူေတြက အင္မတန္ သတိထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း စာေရးသူေတြက ကိုယ္ေရးတဲ့စာအေပၚမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ဆိုခဲ့တာပါ။
---
(Q) ေရးတဲ့အခါမွာ စာဖတ္သူကို တစ္ခုခု ေပးလိုက္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ေရးတာလား ဘယ္လို မု(ဒ္)မ်ိဳး နဲ႔ေရးပါသလဲ။
.
(A) တခုခုေပးမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လို႔ေျပာရင္ ဆရာႀကီးလုပ္တယ္ ထင္ၾကဦးမယ္။ ဆရာလုပ္လိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ေပမဲ့ တကယ္တမ္း စာဖတ္သူေတြ တခုခုရေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ - ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာမ်ဳိး ေရးရင္ ဘာသာေရး အသိေလးေတြ ရေစခ်င္တာမ်ဳိး၊ ရသစာေပ ေရးရင္ကေတာ့ … (ဦး) သုေမာင္ေျပာတဲ့ ကြမ္းစကားလိုေပါ့။ အရည္မရ အဖတ္မရေပမဲ့ ရသတမ်ဳိးမ်ဳိး စာဖတ္သူမွာ ခံစားက်န္ရစ္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေရးရက်ဳိးနပ္တာပါပဲ။
---
(Q) အလုပ္တစ္ခု လုပ္တယ္ဆိုရင္ အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနတတ္ပါတယ္။ ရသစာေပေတြ ေရးတဲ့အခါ ျမန္မာစာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဆာင္းပါးေလးေတြ ေရးတဲ့အခါမွာ အေကာင္းလုိ႔ ယူဆရေပမယ့္ အဆိုးအေနနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ရတာေလးေတြ ရိွပါသလား။ အင္တာနက္မွာ စာေရးတဲ့အခါမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ရွိပါသလား။
.
(A) အေကာင္းေရးေပမဲ့ အဆုုိးနဲ႔ ၾကံဳရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကလဲ အေရးမတတ္တာ ပါမွာေပါ့ေလ။ ၾကာေတာ့လဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာေတြလည္း တခါတေလ ၾကံဳရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေရးတာ ၀ါသနာပါေနေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ၾကံဳၾကံဳ ေရးေနမိဦးမွာပါပဲ။
---
(Q) ခုေလာေလာဆယ္ ဘာေတြ လုပ္ေနပါသလဲ။
(A) ေက်ာင္းသားျပန္လုပ္ေနပါတယ္။
---
(Q) စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို ဘယ္လိုေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ပါသလဲ။
(A) တခါတေလ သီခ်င္းနားေထာင္တယ္၊ ဆိုတယ္။
ဒါနဲ႔မွ မေပ်ာက္ရင္ တရားနာတယ္။ ေမတၱာပို႔တယ္။
ဒါနဲ႔မွ မရရင္ေတာ့ တရားထိုင္ပါတယ္။
---
(Q) အားလပ္ခ်ိန္မွာ ဘာေတြ လုပ္ပါသလဲ။
(A) မ်ားေသာအားျဖင့္ အင္တာနက္မွာ အခ်ိန္ကုန္တာ မ်ားတယ္။ စာေတြလိုက္ဖတ္တာေပါ့။ ဒီထက္ အခ်ိန္ပိုရရင္ စာေရးတယ္။ တခါတေလေတာ့ စာလဲ မဖတ္၊ စာလဲမေရးဘဲ စိတ္အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ပါတယ္။
---
(Q) ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြကို ဘယ္လိုျမင္မိပါသလဲ။
(A) ကိုယ့္ထက္ပိုေတာ္ၾကပါတယ္။
---
(Q) စာဖတ္သူမ်ားကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္တာ ရိွပါသလဲ။
(A) စာဖတ္သူေတြ စာဆက္ဖတ္ၾကပါလို႔ …
စာမဖတ္သူေတြကိုလည္း စာဖတ္ဖုိ႔ အားေပးတိုက္တြန္းၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
.
ခုလို တကူးတက အင္တာဗ်ဴးတဲ့ ေလာကအလွကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
(ေမးသူ - ဟနစံ။ ေျဖဆိုသူ - ေမဓာဝီ)

Read More...

Thursday, October 13, 2016

... အတူ ...

အတူ

***
အတူျပဳဖူးတ့ဲ ကုသိုလ္ေတြ
အတူေနခ့ဲတ့ဲ ေန႔ရက္မ်ား
အတူစားခ့ဲတ့ဲ မနက္စာ...
အတူသာယာခ့ဲတ့ဲ အခ်ိန္မ်ား
အတူသြားခ့ဲတ့ဲ စာေပပြဲ
အတူတြဲထားတ့ဲ လက္ႏွစ္ဖက္
အတူႏွစ္သက္တ့ဲ ေနရာေလး
အတူအေလးထားတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြ
ကို နဲ႔ ေမ … ႏွစ္ေယာက္တဘဝ
အတူေလွ်ာက္ၾကတ့ဲ လမ္းခရီးမွာ
နီးနီးေဝးေဝး မညည္းေၾကးသြားမယ္ေလ …
***
ေမဓာဝီ
13.10.16
18.45

Read More...

Wednesday, September 28, 2016

တေရးႏိုး ... ဖိုးလမင္းနဲ႔ ကိုပြ

ညက ... မအိပ္ခင္ ေကာ္ဖီနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္တာ မ်ားသြားၿပီး ၂ ခ်က္ခြဲေလာက္မွာ ဆီးသြားခ်င္လို႔ ႏိုးလာတယ္။ ...အိမ္သာသြားဖို႔ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္က အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မီးဖိုးခန္းထဲမွာ လင္းေနတာပဲ။ ဒါနဲ႔ အိမ္သာမဝင္ခင္ ျပတင္းေပါက္နား အရင္သြားၿပီး ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လမင္းႀကီးသာေနလိုက္တာ ေကာင္းကင္တခြင္လံုး လင္းထိန္လို႔။ ဖုန္းကလဲ အိပ္ရာထဲမွာ က်န္ခဲေတာ့ ဓာတ္ပံု ႐ိုက္ခ်င္ေပမဲ့ မ႐ိုက္လိုက္ရဘူး။ ကိစၥဝိစၥၿပီးလို႔ အိပ္ရာထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ မ်က္လံုးက က်ယ္ျပီး မအိပ္ခ်င္ေသးတာနဲ႔ ေခါင္းအံုးေဘးက ဖုန္းကေလးယူ ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ လုပ္ေနမိတယ္။ 
.
ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းႀကီးပံုေတြ ႐ိုက္ၿပီး တင္ထားၾကတဲ့ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ပို႔စ္ေတြလည္း ျမင္ေတာ့ ဓာတ္ပံုမ႐ိုက္ခဲ့မိေလျခင္းလို႔ စိတ္ထဲေတြးရင္း ဟိုဟိုဒီဒီဖတ္ေနတုန္း ကိုပြရဲ႕ ပို႔စ္အသစ္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ဝမ္းသာအားရ ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း ကိုပြရဲ႕ ပို႔စ္က ဟာသေတြခ်ည္းမို႔ ဖတ္ရင္း ျပံဳးစိျပံဳးစိ အသံမထြက္ဘဲ ရယ္ေနမိတယ္။
 .
ကိုပြအေမ့ေျခရာယူေနတုန္း ဆန္ခံလာတဲ့ သီလရွင္ ေရာက္လာတဲ့ အခန္းဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အကိုက ဟိုဘက္ဒီဘက္ လွည့္ရင္း ႏိုးလာတာမို႔ ဖုန္းကို အသာပိတ္ၿပီး သူ႔ဘက္ လွည့္လိုက္တယ္။ သူက ကိုယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ...

" ေမ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ" လို႔ ေမးေတာ့

"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ... ဟိဟိ"

ကိုယ္ကလည္း ရယ္ခ်င္စိတ္က မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးသာ ေျပာရတာ မ်က္ႏွာက ျပံဳးစိစိ ပါးစပ္ကလည္း ဟီဟိ လို႔ ထြက္သြားေတာ့ ... သူက ထပ္ေမးျပန္တယ္။

"ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ ေမ"

ဒီအခ်ိန္ႀကီး ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲက ကိုပြစာကို ဖတ္ၿပီး ရယ္ေနတာ မေျပာခ်င္လို႔ ခုလို ေျပာလိုက္တယ္။

"ခုနကေလ ... ေမ ႐ွဴ႐ွဴးသြားေပါက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန လမင္းႀကီးသာေနတာ ျမင္လို႔"

ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူး၊ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာ ေလွ်ာက္ေျပာလိုက္တာ။

"ဟင္ ... ဘယ္လို"

"ဖိုးလမင္းႀကီးေလ ... သာေနလိုက္တာ လင္းထိန္ေနတာပဲ ကိုရဲ႕ အာ့ေၾကာင့္"

"အမယ္ ... ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ ... အဲဒါ ... ကို အိပ္ရင္း ေဖာင္ျပင္ေနတာ ျမင္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္လား"

သူေျပာမွ ကိုယ္က ပိုရယ္ခ်င္သြားေရာ ...

"ဟီးဟီး .... အင္း အင္း ... ဟုတ္တယ္"
ၿပီးၿပီးေရာ အင္း ... လိုက္ေတာ့ ထပ္ေမးေသးတယ္။

"အဲဒီေတာ့ ေမက ဘာလုပ္လိုက္လဲ"

"ေမကလား ... ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္တယ္"

သူ႔ကို စ-ခ်င္တာနဲ႔ အဲလို ေျပာၿပီး တခြိခြိရယ္မိေတာ့ သူက "ၾကည့္စမ္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေမ" လို႔ ေျပာၿပီး
"ဘယ္ႏွနာရီ ရွိၿပီလဲ ... ေမ" တဲ့ ေမးတယ္။

"၃ နာရီထိုးၿပီ"

"ဒါဆို ျပန္အိပ္လိုက္အံုးမယ္။ ၅ နာရီ ႏႈိးေနာ္"

ေျပာၿပီး တေခါေခါ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေရာ။ ရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ မအိပ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္မွာေတာ့ ကိုပြကို ျပန္ဖြင့္ ဆံုးေအာင္ဖတ္၊ အသံမထြက္ေအာင္ ရယ္၊ သူေျပာတာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီရယ္ ... မနက္က်မွ ဒါကို ပို႔စ္တင္ရမယ္လို႔ ေတြး .... ရယ္ရင္း ေတြးရင္း ၅ နာရီ ထိုးခါနီးမွ ေမွးခနဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၂၈၊ ၀၉၊ ၁၅

(မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေရးခဲ့တာေလးပါ။)

Read More...

Sunday, September 11, 2016

ပီတိ


ပီတိ
***
ေျမးႏွင့္ အဘြား 
သားႏွင့္ အမိ
ဆံုေတြ႕သည့္ခိုက္
သည္းလႈိက္ပီတိ
ရင္ဝယ္ၿငိသည္
အမိ ဝမ္းေျမာက္ပါေစေသာဝ္။ 
***
ေမဓာဝီ
၁၁ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၆
၂၃း၀၄ နာရီ

Read More...

Friday, September 09, 2016

ရထားသံလမ္းေပၚက ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္

မႏွစ္က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ ဒီႏွစ္တင္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ ... တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဓာတ္ပံုေလးေတြက ရထားသံလမ္းေလးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္။ မႏွစ္က ကဗ်ာရဲ႕ ဓာတ္ပံုက အဂၤလန္ႏိုင္ငံ South Stafford-shire နယ္က Bilbrook ဆိုတဲ့ ရြာငယ္ကေလးရဲ႕ဘူတာ႐ံု ရထားသံလမ္းပါ။ အဂၤလန္မွာေနတုန္းက အလုပ္သြား ေက်ာင္းသြားရင္ အိမ္နဲ႔ မနီးမေဝးက အဲဒီဘူတာေလးကေန တခါတေလ ရထားစီးျဖစ္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ဘတ္စ္နဲ႔သြားတာပါပဲ။ ရထားစီးျဖစ္တဲ့အခါ ဘူတာ႐ံုေလးမွာ ေစာင့္ေနရင္း ဘုရားစာရြတ္တဲ့အခါရြတ္၊ ဟိုေငး ဒီေငး ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးတဲ့အခါ ေငးလို႔ ေတြးလို႔ေပါ့။ မႏွစ္က ဒီဓာတ္ပံုေလးကို အယ္လ္ဘမ္ထဲ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ကဗ်ာေလး ေရးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ 
.
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့ခဏ
ဘဝဆိုတာက တိုတိုေလး ... 
.
ခြန္းဆက္ဖို႔ျပင္ေနဆဲ 
ႏႈတ္ဆက္လို႔ ခြဲခဲ့ရတဲ့အခါ
ကံၾကမၼာကိုသာ ယိုးမယ္ဖြဲ႕မိတယ္။ 
***
၁ဝ၊ ၉၊ ၂၀၁၄ 
***
ေနာက္တပံုကေတာ့ ၾသဂုတ္လထဲမွာ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တိုက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ကို ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ သြားလွဴေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း လုပ္ထားတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းနားမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ရထားသံလမ္းေလးကို သေဘာက်လို႔ ႐ိုက္ထားခဲ့လိုက္တယ္။ မိုးရာသီမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စိမ္းစိုေနတာပဲ။ အစိမ္းေရာင္ေတြ ၾကားမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သံလမ္းေလးရဲ႕ ေဘးတဘက္တခ်က္မွာ ကၽြန္းပင္တန္းနဲ႔ ... ။ ဒီသံလမ္းေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ 
.

သံလမ္းမ်ား
***
ဘယ္မွာ ဆံုမလဲ
ဘယ္မွာ ဆံုးမလဲ
... ... ... ... ... 
... ... ... ... ...
... ... ... ... ...
ဘဝရထားႀကီးကို ေက်ာမွာပိုးရင္း  
မညည္းမညဴ ခရီးအတူ သြားခဲ့တယ္။
***
ေမဓာဝီ
၉၊ ၀၉၊ ၂၀၁၆

Read More...

Monday, September 05, 2016

အေပါင္း အႏုတ္ ႏွင့္ ညီမွ်ျခင္း ( + - = )

.
(၁) အေပါင္း
+ + + +
အမွတ္တရ ရက္ေလးေတြ တရက္တိုးတိုင္း ... ...
... ... ...
သံေယာဇဥ္ေတြ တိုးပြါး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ တိုးပြါး
နားလည္မႈေတြ တိုးပြါး ...
... ... ...
(၂) အႏုတ္
- - - -
သံသယေတြ ေလ်ာ့ပါး
ပဋိပကၡေတြ ေလ်ာ့ပါး
မာန္မာနေတြ ေလ်ာ့ပါး ...
... ... ...
(၃) ညီမွ်ျခင္း
= = = =
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ တူညီ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြ တူညီ
ရပ္တည္ခ်က္ေတြ တူညီ
... ... ...
ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ပန္းတိုင္ဆီ ...
မွီတြယ္ရာ ပခံုး
ႏူးညံ့တဲ့ ႏွလံုးသား
အင္အားရွိတဲ့ လက္မ်ားနဲ႔
ဆက္သြားၾကမယ္ အတူတူ ... ... ။
***
 
ေမဓာဝီ
၅၊ ၀၉၊ ၂၀၁၆
၁၆း၀၀ နာရီ
(တႏွစ္နဲ႔ ၆ လျပည့္ ... အမွတ္တရ)

Read More...

Wednesday, August 31, 2016

ဘေလာ့ေဒးႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္သို႔ သမင္လည္ျပန္ ...

***
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ စခ့ဲတ့ဲ က်မရဲ႕ "ေတြးမိေတြးရာ ေရးမိေရးရာ" ဘေလာ့ေလးဟာ ခုဆိုရင္ ဆယ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခ့ဲပါျပီ။ ေရးခ့ဲသမွ်ေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ပို႔စ္ေပါင္း ၇၃၉ ပုဒ္ ေရးျဖစ္ခ့ဲတာ ေတြ႕ရတယ္။ ပို႔စ္ေတြကို ကဗ်ာ အက္ေဆး ဝတၳဳ ခရီးသြားေဆာင္းပါးနဲ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ စသျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြ ခြဲျပီးတင္ခ့ဲပါတယ္။ ဘေလာ့ေရးခါစက တခ်ိန္က်ရင္ စုျပီး စာအုပ္ထုတ္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ခ့ဲေပမ့ဲ ဘေလာ့ဂါေတြ တေယာက္ျပီးတေယာက္သာ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ျပီး စာေရးဆရာေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္၊ က်မကေတာ့ ခုထိမထုတ္ျဖစ္ေသးပါဘူး။
.
ဘေလာ့ေဒးလို႔ သတ္မွတ္ခ့ဲၾကတဲ့ ၃၁ ၾသဂုတ္နဲ႔ က်မဘေလာ့ေလး ဆယ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ ဘေလာ့မွာ လွမ္းခဲ့သမွ် ေျခရာေလးေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္း အင္တာနက္ စသံုးျဖစ္ခဲ့ပံုေတြကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ၂၀၀၆ မွာမွ ဘေလာ့စေရးေပမဲ့ ဒီ့အရင္ကတည္းက အင္တာနက္ သံုးျဖစ္ေနပါၿပီ။
.
အင္တာနက္စသံုးျခင္း
*
၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေက်ာ္ခါစမွာ အင္တာနက္ကို dial up နဲ႔ စသံုးခ်ိန္က outlook express နဲ႔ အီးေမးလ္ေလာက္သာ သံုးျဖစ္ခ့ဲတယ္။ dial up က ဖုန္းလိုင္းနဲ႔ ခ်ိတ္ရတာမို႔ အင္တာနက္သံုးေနရင္ ဖုန္းက ဘီးဇီးျဖစ္ေနျပီး တခါတခါ ဖုန္းဝင္လာရင္ အင္တာနက္ လိုင္းက်သြားတတ္ပါတယ္။ ပံုေတြ attached file ေတြတြဲျပီး အီးေမးလ္ပို႔ရင္လည္း အခ်ိန္သိပ္ၾကာပါတယ္။ အဲဒီလို အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔သာ သံုးရတယ္ ဖုန္းေဘလ္လာေတာ့ တသိန္းေက်ာ္ ေဆာင္လိုက္ရျပီးေနာက္ပိုင္း broadband တပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ADSL ေတြခ်ေပးတ့ဲအခါ ADSL လည္း ထပ္တပ္ခ့ဲတယ္။
.
Broadband နဲ႔ ADSL ေတြ တပ္ခါစ free email ဖြင့္လို႔ရတ့ဲ web site ေတြျဖစ္တ့ဲ postman တို႔ yahoo, msn, aol တို႔ကေန အီးေမးလ္ေရာ messenger ပါ သံုးျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စစခ်င္းမို႔ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြကို ပိတ္တာဆို႔တာ သိပ္မရွိေသးပါဘူး။ Skype ကေန conference call ေခၚၿပီး လူအမ်ားနဲ႔ ေျပာလို႔ရတ့ဲအထိ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ yahoo, msn ေတြရဲ႕ ေမးလ္ေရာ မက္ဆန္ဂ်ာေရာ သံုးလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ပုဂံနက္က ေမးလ္ကိုပဲ သံုးရပါေတာ့တယ္။ အစိုးရကလည္း အီးေမးလ္ေတြ အဝင္အထြက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးဖို႔ ဆက္သြယ္ေရးက တပ္သားေလးေတြကို တာဝန္ေပးထားတယ္လို႔ သိရတာေၾကာင့္ အီးေမးလ္ အင္တာနက္ သံုးရတာဟာ လံုျခံဳမႈမရွိသလို ပ႐ိုက္ေဗစီလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။
.
chat room နဲ႔ forum မ်ား
*
အဲဒီေနာက္ ပလန္းနက္ျမန္မာနဲ႔ ပုဂံဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြထဲမွာ လူစည္ကားလာၾကတယ္။ ကမ႓ာတဝွမ္းက ျမန္မာေတြဟာ ျမန္မာလို ေျပာလို႔ရတ့ဲ ခ်တ္ရြမ္းေတြမွာ ဆံုၾက ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပလန္းနက္နဲ႔ mmchat ကို အသံုးမ်ားခဲ့ၾကပါတယ္။ ခ်တ္ရြမ္းမွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို ျငင္းခုန္ၾက ရန္ျဖစ္ၾက ဆဲၾကတာေတြ လည္းရွိတယ္။ အေၾကာင္းအရာတခုကို တင္ျပ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ႏိုင္တ့ဲ ဖိုရမ္ေတြလည္း သက္ဝင္ လႈပ္ရွားလာၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ mercy killing နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဖိုရမ္ထဲမွာ အမ်ားနဲ႔ တေယာက္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ခ့ဲဖူးတယ္။ ပုဂံနက္ထဲမွာ လူငယ္ေတြကို ဘာသာေရး မႈိင္းတိုက္ခ့ဲတ့ဲ ဘႀကီးဝိဟာရီ (မိုးျပာဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္) နဲ႔ အေျခအတင္ ေျပာခ့ဲဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူမွန္းမသိခ့ဲပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ပုဂံဖိုရမ္ရဲ႕ အက္ဒ္မင္က bias လုပ္ျပီး ကိုယ့္စာေတြ တင္မေပးေတာ့တာနဲ႔ ပုဂံဖိုရမ္ကို ေက်ာခိုင္းျပီး ေနးတစ္ျမန္မာ ဖိုရမ္ကို ေရာက္ခ့ဲျပန္တယ္။
.
forum မွ blog ဆီသို႔
*
အက္ဒ္မင္ရဲ႕ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈရွိေနတ့ဲ ဖိုရမ္ေတြကို ျငီးေငြ႕လာခ်ိန္မွာ ဖိုရမ္ထဲမွာရွိတ့ဲ ညီလင္းဆက္၊ ကိုေမာင္လွ၊ ႏိုင္းႏိုင္းစေနတို႔က ဘေလာ့စေရးေနၾကပါျပီ။ သူတို႔လင့္ခ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္ရင္း ကိုယ္လည္း ဘေလာ့တခုလုပ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ google က free ေပးတ့ဲ ဂ်ီေမးလ္ေတြ သံုးေနၾကျပီမို႔ ဂ်ီေမးလ္အေကာင့္နဲ႔ ဖြင့္ႏိုင္တဲ့ blogspot ကို သံုးျပီး ဘေလာ့ေတြ ေရးၾကပါတယ္။ ကိုယ္လည္းပဲ နည္းပညာဆိုင္ရာ ဟိုလူ ဒီလူ အကူအညီေတာင္း၊ ညီလင္းဆက္ေရးတ့ဲ ဘေလာ့လုပ္နည္းေတြဖတ္ျပီး ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့တခု ဖန္တီးျဖစ္ခ့ဲတယ္။ ကိုယ္ေရးထားတ့ဲ စာတိုေပစေလးေတြ တေန႔တပုဒ္တင္ရင္း အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္လို႕ေပါ့။
.
ပထမဆံုးပို႔စ္နဲ႔ ဘေလာ့
*
စစခ်င္းပို႔စ္မွာ ေၾကာင္ဂါးဖီးရဲ႕ I can but I won't ဆိုတ့ဲ ပံုေလးကို သေဘာက်လို႔ ကိုယ္နဲ႔လည္းတူလို႔ Me ဆိုတ့ဲ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တင္ခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာလို ျမင္ရဖို႔အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားခ့ဲရပါတယ္။ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကိုယ္ေရးတဲ့စာကို ကြန္ပ်ဴတာ စာလံုးနဲ႔ ျမင္ရတဲ့ ခံစားခ်က္က ဟိုးအရင္ မဂၢဇင္းထဲ ကိုယ့္စာမူပါလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိးနည္းတူပါပဲ။ ကိုယ့္စာကိုယ္ တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္မဝခဲ့ဘူး။
.
ျမန္မာစာလံုးမ်ားနဲ႔ ဘေလာ့
*
ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ ျမန္မာစာကို စစခ်င္း CE font ေနာက္ေတာ့ Win font ေတြ သံုးၿပီး ႐ိုက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဖိုရမ္ေတြ ခ်တ္ရြမ္းေတြမွာ ဝင္းစာလံုးနဲ႔ပဲ ႐ိုက္ခဲ့ၾကေပမဲ့ ဘေလာ့ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီစာလံုးကို တညီတညြတ္တည္း သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဝင္းစာလံုး သံုးတ့ဲ ဘေလာ့ေတြရွိေပမ့ဲ အင္မတန္နည္းပါတယ္။ အမ်ားစုက ေဇာ္ဂ်ီကိုပဲ သံုးၾကတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီသံုးမယ္ဆိုရင္ ေဇာ္ဂ်ီကီးဘုတ္ကို ေဒါင္းလုတ္ယူ အင္စေတာလုပ္ၿပီး သံုးရေပမဲ့ သူက user friendly ျဖစ္တာေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း ေဇာ္ဂ်ီသံုးစြဲသူေတြ မ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ယူနီကုတ္ေပၚျပီလား မေပၚေသးဘူးလားေတာ့ မသိပါဘူး၊ ယူနီကုတ္ သံုးတဲ့သူေတာ့ မေတြ႕ရေပးပါဘူး။
.
ေရးမိေရးရာ ဘေလာ့
*
မဂၢဇင္းလို အယ္ဒီတာမရွိ၊ ဖိုရမ္လို အက္ဒ္မင္မရွိတ့ဲ ဘေလာ့ေရးသူေတြဟာ ကိုယ့္စာကိုယ္ တာဝန္ယူၾကရပါတယ္။ ေဝဖန္ခံ အဆဲခံႏိုင္ၾကရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အစိုးရကို ေဝဖန္မိရင္ တဘက္က လက္ခုပ္တီးသလို တဘက္ကလည္း ျပစ္တင္ဆဲေရးတာ ခံရတယ္။ အဲဒီတုန္းက အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းေတြရဲ႕ အမွားတခ်ဳိ႕နဲ႔ ဘေလာ့ေရးေဖာ္ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ သတ္ပံုအမွားေလးေတြ ေထာက္ျပတတ္တ့ဲ က်မလည္း လူအျမင္ကတ္ခံရတ့ဲ စာရင္းဝင္ တေယာက္ပါပဲ။
.
ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႕ရတ့ဲ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ၊ ကိုယ္မွ်ေဝခ်င္တ့ဲ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ စာေတြ ကဗ်ာေတြအျပင္ ေတြးမိသမွ် ခ်ေရးျဖစ္ခ့ဲတာမို႔ ဘေလာ့ဟာ က်မအတြက္ေတာ့ စာေရးဖို႔ ေလ့က်င့္ကြင္းတခု ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ၂၀၀၆ ၾသဂုတ္ေနာက္ပိုင္းနဲ႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္း ကာလေတြဟာ စာအေရးျဖစ္ဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့မွာ တေန႔တပုဒ္ မွန္မွန္ ေရးျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေရးခ့ဲတာမို႔ အဲဒီတုန္းက စာေတြဟာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းအပါအဝင္ ေခတ္ကို ထင္ဟပ္တ့ဲ အေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားပါတယ္။
.
သမိုင္းထဲက ဘေလာ့
*
ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လထဲမွာ အစိုးရက ေၾကျငာမထားဘဲ စက္သံုးဆီေတြ ေစ်းတိုးျမွင့္လိုက္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ဘတ္စ္လိုင္းေတြ မထြက္ဘူး၊ ကားခေတြေစ်းတက္သြားတယ္။ အေျခခံ လူတန္းစားေတြ ကသီလင္တ ျဖစ္ၾကတ့ဲအခါ ဘတ္စ္ကားမစီး အငွားကားမစီးဘဲ တစုတေဝးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတ့ဲ အျဖဴေရာင္ လႈပ္ရွားမႈ ေပၚေပါက္လာခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သိပ္ကို sensitive ျဖစ္ေနတဲ့ကာလ ... ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မတိုင္ခင္အခ်ိန္ေလးေပါ့။ က်မက အစိုးရသတင္းစာထဲမွာ ပါတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကို ေထာက္ျပေဝဖန္တဲ့ စာတပုဒ္ ဘေလာ့မွာ ေရးခဲ့လိုက္တယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးကို ဟစ္တိုင္အြန္လိုင္းမီဒီယာက သူတို႔စာမ်က္ႏွာမွာ ထည့္ခြင့္ေတာင္းၿပီး ထည့္လိုက္တဲ့အခါ .... ။
... ... ... ...
... ... ... ...
.
အဲဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မကို ကြန္မန္႔ေတြနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးအားေပးသလို ေဝဖန္ ဆဲေရး ျခိမ္းေျခာက္တာေတြလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊဝါေရာင္ အစပ်ဳိးေနပါၿပီ။ ဘေလာ့ေတြနဲ႔ ဘေလာ့ဂါေတြကိုလည္း သတိထားၾကည့္႐ႈေနတဲ့ အခ်ိန္။ ေနာက္ဆံုး မိသားစုရဲ႕ ဆႏၵအရ ဘေလာ့ကို ပိတ္ခဲ့လိုက္ၿပီး သြားဖို႔အျမဲတမ္း ျငင္းဆန္ခဲ့တဲ့ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံကို သြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္မွာ ဘေလာ့ပိတ္ခဲ့ၿပီး တလမၾကာပါဘူး၊ ေအာက္တိုဘာ ၆ ရက္မွာ ျဗိတိန္ကို ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က က်မကို မီဒီယာကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အဂၤလန္သြားတာလို႔ အမနာပ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ အမွန္တကယ္က ေက်ာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔ တရားဝင္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ဘာအခြင့္အေရးမွ မယူခဲ့ပါဘူး။ (ဆိုလိုတာက Asylum မေလွ်ာက္ခဲ့ပါဘူး) ေနထိုင္ခြင့္ ဗီဇာမကုန္ခင္မွာပဲ ရန္ကုန္က အစ္မႀကီး ေနမေကာင္းလို႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာခဲ့တာပါ။
.
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဘေလာ့ဂါေတြဟာ အစိုးရက ေစာင့္ၾကည့္ခံခဲ့ရတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်မ အဂၤလန္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ ေနဘုန္းလတ္ အဖမ္းခံရတဲ့ သတင္းကို စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
.
ဘဝထဲက ဘေလာ့
*
အဂၤလန္ေရာက္ခါစ ကြန္ပ်ဴတာ မရွိတာေၾကာင့္ ဘေလာ့မေရးႏိုင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုကက ကြန္ပ်ဴတာကလည္း ျမန္မာစာ အင္စေတာလုပ္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုရန္ေအာင္က ကူညီေပးမယ္ဆိုလို႔ စာရြက္ေပၚမွာ လက္ေရးနဲ႔ခ်ေရး၊ ဘားဂလစ္နဲ႔ ႐ိုက္ ျပီး သူ႔ဆီပို႔ သူက ျမန္မာလို ျပန္႐ိုက္ေပးၿပီး က်မဆီ ျပန္ပို႔၊ အဲဒါကို ေကာ္ပီလုပ္ျပီး ျမန္မာစာ မျမင္ရတဲ့ စက္မွာ ေလးေထာင့္ကြက္ေတြကို ေရတြက္ရင္း ဘေလာ့ေရးခဲ့ရဖူးတယ္။ ျဗိတိန္ရဲ႕ ေဆာင္းရာသီအခ်ိန္ ... ညဘက္ အပူေပးစက္ ပိတ္လိုက္လို႔ ေအးစက္ေနတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္ထိ ေနၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္စြာ ဘေလာ့ေရးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ျပန္ေျပာရင္ ဇာတ္နာတယ္မ်ား ဆိုေနမလား။
.
ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေနရတဲ့ ေက်ာင္းမွာ တပတ္တခါ ေက်ာင္းက ဟိုဟိုဒီဒီ စရိတ္ၿငိမ္း လိုက္ပို႔တာကို မလိုက္ဘဲ စေနတနဂၤေႏြဆိုရင္ အမလတ္ အိမ္ကို အေျပးျပန္ၿပီး သူ႔ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဘေလာ့ေရးခဲ့တဲ့ အထိ ဘေလာ့ကို စြဲလမ္းခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ကေလးရေတာ့ ပထမဆံုးရတဲ့ လစာနဲ႔ တိုရွီဘာလက္ပ္ေတာ့ေလး ဝယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘေလာ့ကို စိတ္တိုင္းက် ျပန္ေရးလိုက္တာ အဲဒီႏွစ္က စာေမးပြဲေတာင္ က်လို႔။ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားကေန ဦးရီးေတာ္အိမ္ကိုေရာက္၊ အဲဒီမွာ အင္တာနက္တပ္မထားေတာ့ ဖုန္းလိုင္းနဲ႔ခိုးသံုးၿပီး ဦးရီးေတာ္ အျငိဳျငင္ ခံခဲ့ရေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိုဘိုင္းအင္တာနက္ ဝယ္သံုးၿပီး ကြန္နက္ရွင္ ခပ္ေႏွးေႏွးနဲ႔ ဘေလာ့ဂင္းခဲ့ရတယ္။
.
ဘေလာ့ေခတ္ ကုန္ၿပီလား ...
*
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္လို လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေတြ ေပၚေပါက္လာခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ေရးသူေတြ အေတာ္နည္းသြားတယ္။ အရင္က တက္တက္ၾကြၾကြ ေရးခဲ့သူေတြလည္း သိပ္မေရးျဖစ္ေတာ့ဘဲ active မျဖစ္ေတာ့တဲ့ ဘေလာ့ေတြ မ်ားလာခဲ့တယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဘေလာ့ကို မေရးဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ စြဲလမ္းခဲ့ရာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စြဲလမ္းစိတ္ ေလ်ာ့နည္းလာသလို ဘေလာ့ေခတ္ကလည္း ေမွးမွိန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ကို ဘဝတခုလို ထင္မွတ္ခဲ့ရာက ဘေလာ့ဟာ ဘဝမဟုတ္မွန္း သိလာခဲ့ၿပီေပါ့။
.
ဘေလာ့နိဂံုး
*
ဒီလိုနဲ႔ပဲ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ အသက္ႀကီးျပင္းရင္း တခ်ိန္မွာေတာ့ ဘေလာ့ေလးနဲ႔ ခြဲခြါရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ တခ်ိန္က ေတြးမိေတြးရာ ေရးမိေရးရာေတြ ေရးခဲ့တဲ့ ေမဓာဝီ ဆိုသူကို က်န္ရစ္သူေတြက သတိရခ်င္လည္း ရမယ္ ... ေမ့ခ်င္လည္း ေမ့သြားၾကမွာပါပဲ။ ဒါကိုက သဘာဝေတြပဲ မဟုတ္လား။ ေမဓာဝီကို သိသူ မသိသူ ခ်စ္သူ မုန္းသူ ဘယ္လိုမွ မေနသူ အားလံုးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေန႔ရက္ေလး ျဖစ္ပါေစလို႔ 310816 ဘေလာ့ေဒးမွာ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
***
ေမတၱာျဖင့္ ...
ေမဓာဝီ
၃၁ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၆

Read More...

Friday, July 29, 2016

သူ ... ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ …


သူႏွင့္က်မ အမွတ္တရ ေန႔ေလးေတြတိုင္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွိမေနသည္က မ်ားလွသည္။ ယခုလည္း မၾကာခင္ အခ်ိန္ပိုင္းမွာ သူ႔ေမြးေန႔ကို ေရာက္ေတာ့မည္၊ သူႏွင့္က်မက တေယာက္တေနရာစီ။
.
တကယ္ေတာ့ တေနရာစီ ေဝးကြာေနေပမ့ဲ ႏွစ္ေယာက္သား အတူရွိေနသည္ႏွင့္ သိပ္ေတာ့ မထူးျခားလွပါ။ အိပ္ရာဝင္ အိပ္ရာထ၊ အလုပ္ဆင္း အလုပ္တက္၊ ေကာ္ဖီခ်ိန္ ထမင္းစားခ်ိန္၊ ရထားေပၚ တက္ခ္စီေပၚအထိ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ရင္း စကားေျပာရင္း ခြဲခြါေန႔မ်ားကို ေႏြးေထြးစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ခ့ဲၾကသည္။
.
တဦးႏွင့္တဦး အားလပ္ခ်ိန္ မတူၾကလွ်င္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္။ အတူတူ ႏွစ္ေယာက္သား ဟိုဟိုဒီဒီ သြားလာခ့ဲစဥ္ ႐ိုက္ကူးထားခ့ဲေသာ ဓာတ္ပံုေလးမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ရင္း အလြမ္းေျပခ့ဲၾကရသည္။ ဒီလိုလုပ္ၾကရေအာင္ဟု တိုင္ပင္ထားၾကသည္ မဟုတ္ဘဲ ႏွစ္ဦးသား အေလ့အထတို႔ တိုက္ဆိုင္ၾကျခင္းသာ။
.
က်မက ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ျပန္လုပ္ေနျပီမို႔ သူရွိရာသို႔ မသြားႏိုင္ေတာ့ သူက ခြင့္ရရင္ ရသလို က်မထံ ျပန္လာရေလျပီ။ က်မက စကၤာပူႏိုင္ငံ၏ ၾကပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အခန္းငယ္ေလးထဲတြင္ ေနထိုင္ရ အသားမက်ႏိုင္သည္ေၾကာင့္ သူ႔ကိုသာ ျပန္လာရန္ ေတာင္းဆိုထားရ၏။


ဟိုအရင္အေခါက္ေတြ သူျပန္လာစဥ္မွာေတာ့ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္နားက ဟိုတယ္မွာ တည္းရင္တည္း ခရီးေတြ ထြက္ရင္ထြက္ … ေနေရးထိုင္ေရး အဆင္မေျပေသး။ ဒီတေခါက္မွာေတာ့ က်မမိဘမ်ား ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေနထိုင္စရာ အိမ္ခန္းကေလး ရွိခ့ဲျပီ။ သူ ျပန္မလာခင္ အိမ္ကေလးကို ျပဳျပင္ သန္႔ရွင္းေစျပီး လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းေလးေတြ ဝယ္ထည့္ခ့ဲရသည္။ အိမ္ေထာင္က်ျပီး တႏွစ္ေက်ာ္မွ ခန္းဝင္ ပစၥည္းဝယ္ရတ့ဲ အျဖစ္။ 


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေပ်ာ္ၾကသည္။ သူကေတာ့ ပိုေပ်ာ္လိမ့္မည္လား မသိ။ ထိုအိမ္ေလးမွာ ေန႔သည့္ ေလးငါးရက္တြင္ ေန႔စဥ္ ေစ်းသြား ခ်က္ျပဳတ္ ေလွ်ာ္ဖြပ္ သိမ္းဆည္း ဘုရားေဝယ်ာေဝစၥပါ လုပ္ရင္း ၾကည္ႏူး ေက်နပ္ေနေလသည္။ ခြင့္ရက္မွာ အအိပ္မက္သည့္သူက က်မ မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီခြဲ ေက်ာင္းသြားရန္အတြက္ ငါးနာရီခြဲသာသာမွာ အိပ္ရာက ထေနရျပီ။ သူ႔ကိုပါ ေက်ာင္းမွာ လက္ေတြ႕ သင္ခန္းစာမ်ား သင္ၾကားေစေတာ့ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခ့ဲဖူးသည့္ သူက ဆရာပိုး ျပန္ဝင္ျပီး တက္ၾကြေနခ့ဲသည္။ ႏွစ္ေယာက္ဆံုေတြ႕ခ်ိန္က ခဏေလးေပမ့ဲ ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္။
.
သူ ျပန္သြားျပီး ေနာက္လတြင္ တေခါက္လာရန္ စီစဥ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ့ဲသည္။ သူ႔ကို အျမဲ ေပ်ာ္ေစခ်င္ပါသည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ သူ ပင္ပန္းလြန္းသည္။ သူ႔ဘဝ တေလွ်ာက္လံုးလည္း ပင္ပန္းခ့ဲတာေတြ မ်ားလွျပီ။ က်မႏွင့္အတူ လက္တြဲေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ ဘဝခရီးတေလွ်ာက္ သူ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရမည္ဟူသည့္ စကားလက္ေဆာင္ေလးကို သူ႔ေမြးေန႔ အမွတ္တရ အျဖစ္ ေပးအပ္ႏွင္းဆက္ လိုက္ပါေတာ့သည္။
.
ခ်စ္တ့ဲ အကို ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ခ်စ္ေသာ
ေမ
29.07.16

Read More...

Wednesday, July 20, 2016

အေဖ့ေမြးေန႔အတြက္ …

ဝါဆိုလသည္ အမွတ္တရမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္လို႔ေနေပသည္။ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္တရက္က အေဖ့ေမြးေန႔။ ဒီကေန႔ အေဖ ၇၁ ႏွစ္ျပည့္သည္။ အေဖ့ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ အေဖ့အနားမွာေနခဲ့ၿပီး ေမြးေန႔ပြဲေလးေတြ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကဖူး၏။ ယခုေတာ့ အေဖက အေဝးမွာမို႔ မနက္ေစာေစာ အေဖ့ထံ ဖုန္းေခၚ၍သာ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း စကားေျပာႏိုင္ခ့ဲသည္။ စကားေျပာဆိုအျပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ ဖုန္းမခ်ခင္ အေဖက သာဓုေခၚခဲ့သည္။
.
''သမီးက မေန႔က ဥပုသ္ေစာင့္ထားေတာ့ သီလရွင္ေလးေပ့ါ'' ဟု အေဖက ခ်စ္စႏိုးေျပာသည္။ မေန႔က ဝါဆိုလျပည့္မို႔ န၀ဂၤသီလယူကာ ဥပုသ္ေစာင့္ျဖစ္ၿပီး ဒီကေန႔ မနက္ေစာေစာ အလုပ္ျပန္စသည္မို႔ အေဖ့ေမြးေန႔အတြက္ အထူးတလည္ ခ်က္ျပဳတ္ ဆြမ္းေလာင္းျခင္း မျပဳႏိုင္။ မုန္႔ပံုးႏွင့္ ဝတၳဳေငြသာ ကပ္လွဴႏိုင္ခဲ့သည္။ အေဖကေတာ့ အေဖ့အတြက္ မည္သည့္ကုသိုလ္ကို မည္သို႔ပင္ျပဳေစကာမူ ေက်နပ္ေနသည္သာ။ အေဖသည္ သူ႔ကို နားအလည္ဆံုး၊ ခြင့္အလႊတ္ႏိုင္ဆံုးသူပါပဲ … ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလက အေဖႏွင့္အေမရွိရာ ဖေလာ္ရီဒါသို႔ လိုက္သြားစဥ္ ႐ုတ္တရက္ အူအတက္ခြဲစိတ္ခဲ့ရသည္။ တညလံုး ဗိုက္ေအာင့္၍ နာက်င္စြာခံစားေနစဥ္ အေဖက ၾကင္နာစြာ ျပဳစုေပးခဲ့သည္။ ေဆး႐ံုမွဆင္းၿပီး ေနာက္ပိုင္းလည္း ေသာက္ရသည့္ ေဆးေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ အစားပ်က္ကာ အန္ဟယ္ ေအာ့ဟယ္ ျဖစ္တိုင္း အေဖက အန္ထားသည့္ အညစ္အေၾကးမ်ားကအစ သန္႔ရွင္းေပးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က အေမကလည္း ေနသိပ္မေကာင္း၍ အေဖ့မွာ အေမ့ကိုေရာ သူ႔ကိုပါ မနားရေအာင္ ျပဳစုေပးရရွာေလသည္။
.
“အေဖ့ကို အားနာတယ္” … ဟု သူကေျပာေတာ့ အေဖက … “သမီးေလးကို ျပဳစုေပးရလို႔ အေဖက ဝမ္းသာေနတာ” ဟု ေျပာေလသည္။ လူမမာတေယာက္ ျပဳစုရျခင္းကို အလုပ္႐ႈပ္သည္ဟု မျမင္ဘဲ အေဖတို႔ အနားမွာေနတုန္း သမီး ခုလိုျဖစ္တာ ကံေကာင္းတယ္ဟုလည္း တဖြဖြေျပာေသးသည္။
***
အေဖက ေလာဘနည္းသူ၊ ေဒါသနည္းသူ၊ သည္းခံႏိုင္စြမ္းရွိသူ၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တတ္သူ၊ ကိုယ့္အတြက္ထက္ တဖက္သားကို ပိုမိုၾကည့္သည့္သူ၊ သူတို႔ေတြကို ဘာသာေရးမ်က္စိ ဖြင့္ေပးခဲ့သူ၊ ဗုဒၶအဘိဓမၼာတရားေတာ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သူ၊ မိ႐ိုးဖလာလြန္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ သင္ျပေပးခဲ့သူ။ အေဖ့ေၾကာင့္ ျမန္မာစာေပႏွင့္ ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ့သည္။ အေဖ့ေၾကာင့္ ျမန္မာသံစဥ္ဂီတေတြကို ခံစား နားဆင္တတ္ခဲ့သည္။ အေဖ့ေၾကာင့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ရွိခဲ့သည္။ အေဖ့ေၾကာင့္ အမွားအမွန္ကို ေဝဘန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္း အထိုက္အေလ်ာက္ ရရွိခဲ့ပါသည္။
.
ဖေလာ္ရီဒါမွာ ရွိေနစဥ္ အေဖ့ထံမွာ ပ႒ာန္းသင္ခဲ့ရသည္။ “အသံုးခ်အဘိဓမၼာ ပ႒ာန္းေဒသနာ” ဟု အမည္တပ္၍ အဘိဓမၼာ အေျခခံသိ႐ံုျဖင့္ ပ႒ာန္းကို အၾကမ္းမ်ဥ္း နားလည္ႏိုင္ေအာင္ အေဖက သင္ေပးခဲ့သည္။ အဘိဓမၼာကို စာေတြ႕တြင္မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႕အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ အေဖက နည္းလမ္းျပေပးခဲ့သည္။ ပ႒ာန္းျမန္မာျပန္ကို ဇယားျဖင့္ စီစဥ္ေပးထားသျဖင့္ အလြယ္တကူနားလည္စြာ ရြတ္ဖတ္ႏိုင္ေစခဲ့သည္။
.
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ႐ုပ္ဝတၳဳ ပစၥည္းေတြ ျပည့္စံုသည့္တိုင္ အေဖက ျမန္မာျပည္ကို တမ္းတစြာျဖင့္ “ဆရာလည္း မရွိ တပည့္လည္းမရွိတဲ့ အရပ္မွာ ၾကာရွည္မေနခ်င္ဘူး” ဟု တခါတရံ ညည္းတြားရွာသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာက အေဖသိလိုသည့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေမးျမန္းရမည့္ ဆရာရင္းမရွိ၊ အေဖ့ထံမွ လိုလိုလားလား သင္ယူခ်င္သည့္ တပည့္လည္းမရွိ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အေဖ့မွာ ဆရာေတြေရာ တပည့္တပန္းေတြပါ ေပါမ်ားလွပါသည္။ အေဖမရွိေသာ္လည္း အေဖ့တပည့္ေတြက မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ၾက သတင္းေမးၾကသည္။ သီတင္းကၽြတ္ဆိုလွ်င္ ဆရာ့ကို အေဝးမွ ကန္ေတာ့လိုက္ပါေၾကာင္း အမွာစကား ပါးၾကသည္။ အေဖကလည္း အေဖ့ဆရာေတြကို ရံဖန္ရံခါ သမီးေတြမွ တဆင့္ ကန္ေတာ့ေစသည္။ အေဖက ဆရာေတြကို ခ်စ္ေတာ့ အေဖ့ကိုလည္း တပည့္ေတြက ခ်စ္ၾကသည္ပင္။
.
အေဖ့ကို သက္ရွည္က်န္းမာစြာ က်မ္းစာမ်ား ျပဳစုေရးသားေစခ်င္ပါသည္။ ရွားပါးက်မ္းစာအုပ္ေတြ ျပန္ေဖာ္ထုတ္ ပံုႏွိပ္လိုသည့္ အေဖ့ကိုေတာ့ သူတို႔တေတြ ဝိုင္းတားထားရသည္။ စာအုပ္ အုပ္ေရတေထာင္ထုတ္လုိ႔မွ ငါးရာမကုန္ႏိုင္သည့္ ေခတ္ကာလဝယ္ အေဖျပန္လည္ ႐ိုက္ႏွိပ္လိုသည့္ စာအုပ္ က်မ္းေလးႀကီးေတြက အေရာင္းထိုင္းမွာ၊ ေငြအိပ္ေနမွာ၊ ဂိုေထာင္မွာ စာအုပ္ေတြပံုေနမွာဟု သူတို႔က တားျမစ္ၾကသည္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြ အီးဘြတ္လုပ္ထားလို႔ရတာပဲဟုဆိုေတာ့ အေဖက သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ အင္တင္တင္။ ေခတ္ကာလ အေျခအေနကို အေဖနားလည္ႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။
.
အေဖ အျမတ္ႏိုးဆံုး တန္ဖိုးအထားဆံုးက စာအုပ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ စာအုပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ အေဖက တခ်ိန္က လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခ့ဲသည့္ ဟံသာဝတီ၏ မ်ဳိးဆက္ျဖစ္ေနသည္မွာ ဂုဏ္ယူစရာ။ သို႔ေပသိ ယခုအခါ၌ ဟံသာဝတီ ဟူသည္ စာရြက္ေပၚတြင္ အမည္သာရွိေတာ့သည္မွာ ႏွေျမာစရာ။ ဟံသာဝတီ စာအုပ္တိုက္ သတင္းစာတိုက္ မ်ဳိးဆက္ျဖစ္သည့္အတြက္ စာအုပ္စာတမ္း အေဖ့မွာ ေပါမ်ားလွသည္။ အရင္ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္ကေလး လုပ္ထားခဲ့ျပီး စာအုပ္ အမ်ဳိးအစား စံုလင္ေအာင္ ျဖည့္တင္းထားခ့ဲသည္။ အေဖ့၏ စာအုပ္ဗီ႐ိုေတြထဲမွ မ်ားျပားလွစြာေသာ စာအုပ္မ်ားသည္ သူတို႔အတြက္ ငယ္စဥ္ကေန ယခုတိုင္ စိတ္အာဟာရ ျဖစ္ခ့ဲရသည္။
.
အေဖက သူစုေဆာင္းထားခ့ဲေသာ စာအုပ္မ်ားကို အလြန္တန္ဖိုးထားေလသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ သြားရေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ အေဖက ေၾကြက်မတတ္ ျဖစ္ေနေသာ ေရွးစာအုပ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ အဖံုးခ်ဳပ္ ေကာ္ကပ္ကာ စနစ္တက် သိမ္းဆည္းခ့ဲသည္။ တျခားစာအုပ္ေတြထက္ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကို ပိုျမတ္ႏိုးေသာ အေဖက ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကို ဘယ္သူ႔မွ မငွားနဲ႔ေနာ္ ဟု မွာထားေသးသည္။ စာအုပ္မ်ားစြာ သယ္မသြားႏိုင္သည္မို႔ အေဖလိုခ်င္ေသာ စာအုပ္ဆိုလွ်င္ မရရေအာင္ရွာဝယ္ျပီး စာတိုက္မွျဖစ္ေစ လူႀကံဳျဖင့္ ျဖစ္ေစ ပို႔ေပးရေသးသည္။
.
အေဖျမတ္ႏိုးတ့ဲ စာအုပ္မ်ားရွိရာ အေဖခ်စ္ေသာ ျမန္မာျပည္မွာ အေဖႏွင့္အတူ ရွိကာ အေဖႏွစ္သက္ေသာ ျမန္မာ အစားအစာေတြ ခ်က္ေကြ်းခ်င္ပါေသးသည္။ သို႔ေပမ့ဲ တဘက္က ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ေခတ္မီျပည့္စံုေသာ ေဆးဝါး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ အစားအေသာက္မ်ား၊ အပူအေအး မွ်တစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ေရ မီး ေၾကာင့္ၾကရန္မလိုျခင္း၊ ျခင္ ယင္ ၾကြက္ ပိုးဟပ္ စသည့္ သတၱဝါမ်ား ရန္မွ ကင္းေဝးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ထိုတိုင္းျပည္တြင္ ဆက္လက္ ေနထိုင္ေစခ်င္မိျပန္သည္။
.
တကယ္ေတာ့ ေနရာေဒသ နီးျခင္းေဝးျခင္းက အဓိက မဟုတ္ပါေလ။ အေဖ ေနေကာင္း က်န္းမာ သက္ရွည္စြာျဖင့္ ဘာသာ သာသနာ အက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လွ်င္ျဖင့္ မည္သည့္ေနရာမွာေနေန အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ေနထိုင္ျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔လည္း ခြဲခြါရက်ဳိးနပ္ေပမည္ မဟုတ္လား။
.
ခ်စ္ေသာ အေဖ
သက္ရွည္ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
. . . .
အေဖ့ခ်စ္တ့ဲ သမီးငယ္
***
20.07.16
ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ တရက္
ဗုဒၶဟူးေန

Read More...

Sunday, July 03, 2016

ပန္းစကား




ပန္းစကား
 ***
ပန္းစကား
နမ္းမလား ေမ ... ၊
အပြင့္ေရႊဝါေရာင္နဲ႔
ပင္ျမင့္ေခါင္ ေတာင္ပုပၸါးမွာ
သင္းပ်ံ႕လို႔ေဝ ... ။
 .
ဗ်တၱပန္းဆက္ရာေျမ
ညင္းေလေျပ ေဆာ္အေသြး၊
ေတာင္ခိုးတေဝေဝနဲ႔
ေမွာင္မိုးေစြ ရာသီလြမ္းမွာ
ပန္းရနံ႔ေမႊး ...  ။ ... ။
***
ေမဓာဝီ
၃ ဇူလိုင္ ၂၀၁၆
(ေခတၱ ပုပၸါး)

Read More...